"Ik voel niet; ik denk," zeg ik regelmatig. Dat klinkt vrij autistisch en is ook het beeld dat veel mensen hebben bij autisten: mensen zonder gevoel. Zo werkt het echter niet. Ik zeg wel dat ik niet voel, maar ik voel wel. Ik kan het alleen niet onder woorden brengen. Een blog over autisme en…
Sinds mijn zestiende droeg ik elke dag dezelfde ring. Misschien is hij tijdens de schoolkampen met mijn klassen thuis in een laatje gebleven, maar verder droeg ik hem echt élke dag. Tot een paar maanden geleden. Ik draag mijn ring niet meer en ik mis hem vreselijk. De ring en ik Mijn ring kreeg ik…
"Ik had nog een ander idee..." zei de verpleegkundige. Maar ik wilde helemaal geen nieuwe ideeën meer. Ik wilde pauze: gewoon helemaal niets meer. Maar ja, ik zat daar toch niet om niets te willen? En toch wilde ik iets, namelijk die pauze. Even geen therapie, maar nadenken over of en hoe ik verder zou…
Vrijwel iedere juf (en meester?) zal hem kennen: de juffennachtmerrie. Die ene nachtmerrie waar je schooljaar na de zomer altijd mee begint. Voor iedereen misschien anders, maar die nachtmerrie is er. Mijn nachtmerrie is er nog steeds en veel vaker dan toen ik nog werkte. Het is geen leuke nachtmerrie, maar ik snap hem wel.…
Er zijn inmiddels behoorlijk wat hulpverleners betrokken bij mij(n behandeling) en soms vraag ik me af bij wie ik moet zijn. Wie helpt met wat? Vandaag maken we maar eens een reis door hulpverlenersland en gaan we van kastjes naar muren en weer terug. Wie is wie en wie doet wat? Tot een paar maanden…
Lees verder ➞ Wie helpt met wat? ~ Een reis door hulpverlenersland
Sinds een poosje is er een verpleegkundige bij mijn therapie betrokken om een oogje in het zeil te houden en om me te begeleiden als het gaat om eten en (be)wegen. Dat leek me in eerste instantie een heel goed idee, maar in de praktijk vind ik de adviezen toch nogal ingewikkeld. Ik moet loslaten,…
"Dit is het moment om weer te gaan werken, heb ik altijd gezegd." Ik zat in een therapiesessie en vertelde mijn psycholoog wat er in mijn hoofd zat. Maar ik vertelde ook over mijn twijfels. Is het moment om weer te gaan werken inderdaad aangebroken of toch nog niet? Voor het eerst in vier jaar:…
Mijn verjaardag vind ik één van de ongemakkelijkste dagen in het jaar. Natuurlijk zie ik anderen die er elk jaar weer van genieten, maar ik snap dat nooit zo goed. Wat is het verschil tussen die anderen en mij? En wat vind ik dan precies zo ongemakkelijk? Hieperdepiep.... laat maar Sinds de opkomst van sociale…
Mijn lichaam geeft altijd op allerlei manieren blijk van het feit dat er een te grote hoeveelheid spanning in me huist. Mijn benen bewegen bijvoorbeeld regelmatig op en neer en mijn schouders en nek staan over het algemeen nogal strak afgesteld. Ook mijn ademhaling is soms te hoog. Redenen genoeg dus om eens wat aan…
Bij mij is het alles of niets en dan bij voorkeur alles. Het schijnt een autistending te zijn, maar het is in mijn geval ook gewoon een stukje karakter, vermoed ik. Alles gaat bij mij in extremen. Zwart of wit, alles of niets, heel blij of heel verdrietig, enz. Als het gaat om afspraken heb…
Hoofdtaal 