Tag: boekrecensie

Boekenpraat: Zolang ik jou heb (Susan Crandall)

NaomiEen reactie plaatsen

Het verhaal
Zomer 1963.
De negenjarige Starla woont al jaren bij haar oma in Mississippi. Soms komt haar vader op bezoek, maar die is vooral aan het werk op het olieplatform. Starla’s moeder woont al jaren heel ver weg om geld te verdienen in de muziekindustrie.

Starla vindt het leven bij haar oma zwaar. Oma wil een echte dame van haar maken, maar Starla houdt niet van een echte dame zijn. En de zoiets-doet-een-dame-niet-preek van oma kent ze inmiddels wel uit haar hoofd. Tijd voor verandering.

Starla besluit weg te lopen en op zoek te gaan naar haar moeder. Als ze daar eenmaal is, zal haar vader ook wel bij hen komen wonen en komt alles goed. Maar de reis is zwaar en blijkt veel en veel langer dan Starla had gedacht. Ze kan lopend haar moeder nooit bereiken. Dan krijgt ze een lift van Eula, een donkere vrouw. Hoewel Starla is opgegroeid met het idee dat je donkere mensen niet kunt vertrouwen, stapt ze toch bij haar in de auto. Daar is ook James, een blanke baby. Hoe komt die daar? Eula neemt Starla mee naar haar huis, maar Starla wil verder. Ze wil naar haar moeder.

Samen met Eula en James reist Starla de lange weg naar haar moeder. Dat blijkt echter niet zo eenvoudig, op stap met een donkere vrouw. Waarom eigenlijk niet? En wat zou Starla zonder Eula moeten? Of Eula zonder Starla? Welke geheimen draagt Eula met zich mee? Wie is nu eigenlijk je echte familie? Zit dat in bloedbanden en huidskleur of in liefde?

Mening
Ik heb erg genoten van dit boek. Het boek is geschreven in de ik-vorm vanuit het perspectief van de negenjarige Starla. Dat er maar één persoon aan het woord was, maakte voor mij dat het boek lekker vlot las. De gedachtewereld van Starla wordt humoristisch weergegeven. Starla is spontaan en ik ging daar als lezer helemaal in mee. Eén van mijn favoriete zinnen spreekt Starla uit tijdens haar (zoveelste, onterechte) huisarrest: “Dat rotjoch ging absoluut niet naar de parade kijken en dan op de terugweg hier langs fietsen met zijn zakken vol snoep, terwijl ik hier zat te smelten tot een hoopje dame!” Ik houd van deze kinderlijke verontwaardiging.

Daarnaast vond ik het confronterend om (opnieuw) een boek te lezen waaruit blijkt dat in Amerika huidskleur nog zo heel lang een grote rol heeft gespeeld.

Ik zou dit boek samenvatten als een boek vol angst, verdriet, liefde en vertrouwen.

Dit boek ook lezen?
Je vindt ‘Zolang ik jou heb’ bijvoorbeeld bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: Zolang ik jou heb
Auteur: Susan Crandall
Uitgeverij: Mozaïek
Genre: Roman
Pagina’s: 380

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat op 4 mei: De experimenten (Marion Pauw)

Naomi3 reacties

Opdat wij niet vergeten
Het is vandaag vier mei. We herdenken hen die omkwamen in oorlogen. Voor mij gaat deze dag vooral terug naar de Tweede Wereldoorlog. Die periode in de geschiedenis raakt me al sinds ik jong was. Inmiddels heb ik vele boeken verslonden over de Tweede Wereldoorlog, maar steeds opnieuw leer ik nieuwe dingen. Steeds opnieuw ben ik in shock van wat mensen elkaar aan kunnen doen. En steeds opnieuw heb ik diep respect voor de overlevingsdrang van velen, maar die niet iedereen kan navertellen. Ik blijf lezen. Opdat wij niet vergeten. En zo las ik ook dit boek.

Het verhaal
Charlie is vijftig jaar geleden woedend vertrokken uit haar ouderlijk huis. Ze kon haar stiefmoeder Alma niet langer verdragen en wilde niet dat Alma haar leven nog langer zou beheersen. Nooit keerde Charlie meer terug, precies zoals ze zich had voorgenomen. Maar nu is Alma ziek en iemand moet in het weekend voor haar zorgen. Er lijkt maar één optie te zijn en dat is dat Charlie naar haar stiefmoeder gaat.

Terwijl Charlie haar woede en onbegrip probeert te negeren, verzorgt ze met tegenzin haar stiefmoeder Alma. En dan ineens begint Alma te vertellen. Ze vertelt over haar leven in de kampen, over de medische experimenten die met haar zijn gedaan en over de mensen van wie ze hield en die er niet meer zijn.

Charlie weet niet goed wat ze met dit verhaal moet. Bedoelden haar vader en tante dit vroeger, als ze zeiden dat ze rekening moest houden met haar stiefmoeder? Waarom praat Alma nu opeens wel en heeft ze er vroeger nooit een woord over gezegd? Wie is hier nu slachtoffer en wie dader?

Mening
Ik las dit boek nadat ik ergens een review tegen was gekomen op een blog. Ik heb het in twee dagen gelezen, ademloos en volkomen gegrepen door het verhaal.

Het boek vertelt een verhaal dat gebaseerd is op feiten. Ik vond het bizar om (weer) te lezen hoe de oorlog niet alleen slachtoffers heeft gemaakt onder hen die het meemaakten, maar ook onder hen die na de oorlog geboren werden.

Het boek vertelt het verhaal van drie generaties beschadigde mensen. Alma en Charlie komen aan het woord, maar ook Charlies dochter Sofia speelt een rol in het verhaal.

Ik was diep onder de indruk van dit verhaal en kan eigenlijk niet anders dan het boek aanraden. Opdat wij niet vergeten.

Dit boek ook lezen?
Je koopt ‘De experimenten’ bijvoorbeeld bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: De experimenten
Auteur: Marion Pauw
Uitgeverij: Lebowski publishers
Genre: Roman
Pagina’s: 254

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat: De kleur van je hart (Katie Ganshert)

Naomi1 reactie

Het verhaal
Camille, moeder van drie kinderen en actief in de oudercommissie van de basisschool, heeft alles goed voor elkaar. Haar kinderen doen het goed op school, haar huwelijk houdt al ruim twintig jaar stand en haar activiteiten voor de school en de stad maken haar een gerespecteerd lid van de gemeenschap. Maar dan haalt Camille het nieuws. Ze heeft een nogal uitgesproken mening over het feit dat er gekleurde leerlingen naar de scholen van haar blanke kinderen zullen komen. Kan Camilli zich vervolgens staande houden en bij haar standpunten blijven?

Jen is, na jaren van uitzien, moeder geworden van adoptiedochter Jubilee. De wolk blijkt echter niet zo roze als Jen had gedacht. Jubilee is anders dan de anderen. Ze heeft een andere huid, ander haar, andere ouders. En Jen weet niet wat ze daar precies mee moet.

Anaya heeft net haar diploma en gaat nu lesgeven op de basisschool. Ze komt, als gekleurde juf, in aanraking met de vooroordelen van de blanke ouders én leerlingen. En ze heeft al zo vreselijk veel krassen op haar ziel. Kan ze zo wel werken?

Mening
Het kostte me wel even wat tijd om goed in dit boek te komen. Vooral in het begin vond ik het lastig te bepalen wie bij wie hoorde, omdat er wel erg veel mensen in dit boek voorkomen. Het boek is geschreven in de beschrijvende vorm, maar het is jammer dat er soms wat namen door elkaar gehaald lijken te worden. Dat was de voornaamste reden dat ik moeilijk in het boek kwam.

De inhoud van het verhaal maakte echter alles goed. Ik was stomverbaasd dat dit verhaal zich afspeelde in de eenentwintigste eeuw. Ik dacht in het begin even dat ik een boek las over de tijd van de slavernij. Niets was minder waar. Heel indringend om te lezen hoe huidskleur ook nu nog kan bepalen hoe mensen naar je kijken. Maar ook heel mooi om te lezen hoe het uiteindelijk niet gaat om huidskleur, maar dat ieder leeft naar de kleur van zijn of haar hart. Dat bepaalt wie je bent.

Dit boek ook lezen?
Je vindt ‘De kleur van je hart’ bijvoorbeeld bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: De kleur van je hart
Auteur: Katie Ganshert
Uitgeverij: KokBoekencentrum
Genre: Roman
Pagina’s: 384

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat: Cody (Bernice Berkleef)

Naomi3 reacties

Het verhaal
Jelka houdt zielsveel van haar zoontje Cody en sinds hij er is, heeft ze nooit een wekker hoeven zetten. Hij wekte haar met zijn huiltjes en dat was prima. Tot die ene dag dat ze veel en veel te laat wakker wordt en verschrikt naar Cody’s kamertje loopt. Waar is hij? In paniek begint Jelka een telefonische zoektocht, maar niemand kan haar helpen.
En dan staat de politie voor de deur. Cody lag levenloos in de auto van Jelka’s man, Oscar. Oscar zit voorlopig vast op verdenking van moord.
Jelka begrijpt er niks van. Er waren wel eens moeilijkheden, maar toch niets wat in deze richting wees? Heeft Oscar dit echt gedaan? Dat kan toch niet? Of is hij toch zo onbetrouwbaar als haar vader en haar beste vriendin Lisette altijd hebben beweerd? Jelka wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Totdat alles ineens heel, heel duidelijk wordt.

Mening
Nu het boek uit is, kijk ik er met plezier op terug. Het boek leest snel. Het is geschreven in de ik-vorm en er komen diverse mensen aan het woord, maar het meeste is geschreven vanuit het perspectief van Jelka en Oscar.
Vanaf het begin had ik het idee dat de zaak eigenlijk al duidelijk was. Dat stelde me teleur, maar iets maakte dat ik toch door bleef lezen. Dat werd beloond.
In de laatste hoofdstukken waren er verrassende, schokkende, verdrietige wendingen. Dat maakt dit boek wat mij betreft zeker de moeite van het lezen waard.
Ik vond het boek zeker niet bloedstollend spannend, maar op één of andere manier hield het me toch in zijn greep. Al met al toch een aanrader.

Dit boek ook lezen?
Je vindt ‘Cody’ bijvoorbeeld bij bol.com

Boekgegevens
Titel: Cody
Auteur: Bernice Berkleef
Uitgeverij: The House of Books
Genre: Thriller
Pagina’s: 272

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat: De eerste krokus (Laila Ibrahim)

Naomi2 reacties

Het verhaal
In het voorjaar van 1837 wordt in Virginia, op de plantage van haar rijke ouders, juffrouw Elizabeth geboren. Juffrouw Elizabeth wordt opgevoed door Mattie, een slavin die voor de opvoeding van Lisbeth (zoals ze juffrouw Elizabeth al snel noemt) haar eigen zoon achter moest laten in de slavenverblijven.

Lisbeth weet niet beter dan dat Mattie voor haar zorgt. Mattie hoort bij haar. Mattie houdt van haar. En Lisbeth houdt van Mattie. Het is een ‘publiek geheim’ dat Lisbeth ook de familie van Mattie bezoekt in de slavenverblijven.
Ieder jaar kijken Mattie en Lisbeth uit naar de eerste krokus, het teken dat het voorjaar begint. Ze vieren dat met een lunch. Wat Lisbeth echter niet weet, is dat de eerste krokus voor Mattie ook nog een heel andere betekenis heeft. Dat zal ze vele jaren later pas ontdekken.

Lisbeth vindt het de normaalste zaak van de wereld dat er slaven voor haar en haar ouders werken. Totdat ze ontdekt dat dat voor de slaven zelf helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Kan Lisbeth wonen op een plantage waar slaven worden gehouden? Kan ze leven met de wetenschap dat slaven worden ge- en misbruikt door hun blanke eigenaren? Lisbeth worstelt ermee en moet besluiten nemen. Heeft Mattie haar niet geleerd wat houden van is? Hoe kan ze dat als volwassene in de praktijk brengen? En waar is Mattie eigenlijk gebleven, sinds die dag dat ze opeens uit het leven van Lisbeth verdween?

Mening
In sneltreinvaart vloog ik door dit boek. Vanaf het eerste moment was ik ontroerd door de schrijfstijl en met name door de liefde die op elke bladzijde voelbaar is. Daarnaast werd ik getroffen door de hoge prijs die sommige mensen betalen om lief te (kunnen) hebben.

Het boek beschrijft de innerlijke strijd van slavin Mattie én van juffrouw Elizabeth (in beschrijvende vorm, niet vanuit ik-figuren) en beslaat een periode van ruim achtentwintig jaar. Hoewel ik al veel boeken heb gelezen over slavernij, wist dit boek me te raken en verrassen. Ik vond het mooi en ontroerend dat in dit boek ook werd geschreven vanuit de jonge blanken. Tegelijk was het opnieuw bizar om te zien hoe slaven vernederd werden en hoe iedereen dat maar heel gewoon leek te vinden.

Ik heb van dit boek genoten, het zette me weer stil bij slavernij en ik vond het een ontroerend prachtig verhaal, waarin het uiteindelijk draait om houden van.

Dit boek ook lezen?
Je vindt ‘De eerste krokus’ bijvoorbeeld bij bol.com

Boekgegevens
Titel: De eerste krokus
Auteur: Laila Ibrahim
Uitgeverij: KokBoekencentrum Uitgevers
Genre: Roman
Pagina’s: 303

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat: Horen, zien, zwijgen (J.D. Barker)

Naomi3 reacties

Van lezen komt mijn altijd actieve hoofd tot rust. Niet mijn eigen woorden, maar die van een ander staan dan even centraal. Ik geef vervolgens in mijn eigen woorden mijn mening over wat ik heb gelezen.

Het verhaal
Sam Porter, rechercheur in Chicago, zoekt al ruim vijf jaar naar een seriemoordenaar. De moordenaar gaat al vijf jaar op dezelfde manier te werk. Hij ontvoert een kind, om de ouders te straffen. Vervolgens stuurt hij drie pakketjes. In het eerste pakketje bevindt zich een oor, daarna volgen de ogen en tot slot volgt de tong van het slachtoffer.
Het is Porter tot nu toe niet gelukt om uit te vinden wie de moordenaar is, want die gaat zó zorgvuldig te werk dat er nog nooit een spoor achter is gebleven op een plaats delict.

Dan wordt Porter opgeroepen door zijn collega. Hoewel hij eigenlijk verlof heeft, weet hij niet hoe snel hij zich moet haasten naar de plaats waar hij naartoe is geroepen. Porter vindt bij een verkeersslachtoffer een pakketje met daarin een oor. Alles lijkt nu duidelijk. Heeft Porter per ongeluk de moordenaar gevonden waar hij al jaren naar zoekt? Of speelt iemand hier een bizar spel met hem?

Mening
Dit boek wordt verkocht als thriller en doet zijn genre eer aan. Vanaf het begin was ik gegrepen. Ik voelde dat er iets niet klopte, maar kreeg er maar niet de vinger achter wat er aan de hand was. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Naarmate het boek vordert, worden de hoofdstukken korter. Dat laat de spanning alleen nog maar toenemen, want alle verhaallijnen zijn zo spannend, dat ik snel de afloop wilde lezen. Uiteindelijk waren er plotwendingen tot aan het laatste hoofdstuk en bleef de auteur verrassen.

Voor wie snel griezelt, is dit boek geen aanrader. Ik lees veel thrillers en kan bijna alles hebben, maar bij dit boek heb ik toch een paar keer letterlijk zitten rillen en gillen op de bank. Zeer beeldend, verrassend en angstaanjagend spannend. Voor wie houdt van echte spanning, is dit een aanrader.

Dit boek ook lezen?
Je vindt ‘Horen, zien, zwijgen’ bijvoorbeeld bij bol.com

Boekgegevens
Titel: Horen, zien, zwijgen
Auteur: J.D. Barker
Uitgeverij: Boekerij
Genre: Thriller
Pagina’s: 399

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat: Broeder Ezel (Liesbeth Goedbloed)

Naomi2 reacties

Van lezen komt mijn altijd actieve hoofd tot rust. Niet mijn eigen woorden, maar die van een ander staan dan even centraal. Ik geef vervolgens in mijn eigen woorden mijn mening over wat ik heb gelezen.

Het verhaal
Anna is op reis. Ze wil de hoogste berg van Italië beklimmen. Dat doet ze samen met Broeder Ezel, de ezel die ze huurde om haar spullen te dragen. Bovendien heeft ze de ezel nog nodig voor een ander doel.
Onderweg gaan haar gedachten veelvuldig terug naar haar jeugd. Ze groeide op in een strenggelovig gezin. Haar broertje verdronk op jonge leeftijd. Soms ziet Anna voor zich hoe het geweest zou zijn als hij er nog zou zijn.
Broeder Ezel is een verhaal over een zoektocht naar vergelding en/of vergeving.

Mening
Dit boek kwam op mijn lijstje te staan nadat ik een interview las met de schrijfster. Ik wilde het boek heel graag lezen, maar iets hield me ook tegen. Ik stelde het lezen dan ook uit. Eenmaal begonnen, bleek het boek makkelijk te lezen, al was het alleen al vanwege de lettergrootte. Daarnaast is het boek dun, dus je kunt het in één middagje even lezen.
Maar wat lees je dan? Ik vraag me dat, nu het boek uit is, nog steeds af. Wat heb ik nu eigenlijk gelezen? Heb ik het verhaal gelezen van iemand die frustratie over een streng christelijke opvoeding wil uiten? Heb ik een verhaal gelezen van iemand die boos is op God? Heb ik een verhaal gelezen van iemand die vergeving wil laten zien? Ik krijg het maar niet duidelijk. Bovendien vind ik het verhaal erg negatief. God wordt beschreven als Iemand Die boos is en iedereen veroordeelt. Van vergeving en liefde lees ik in dit boek niets. Ik zou het boek in dezelfde categorie plaatsen als bijvoorbeeld de boeken van Jan Siebelink (die ik geboeid heb gelezen). Dan zou ik het boek ook snappen, maar volgens de schrijfster is dit boek er toch één uit een andere categorie en dat maakte het voor mij erg verwarrend.
Kortom…Ik weet niet goed wat ik las. Het verhaal was makkelijk te lezen, het taalgebruik is beeldend en boeiend, maar ik zou dit boek niet aanraden.

Dit boek ook lezen?
Toch nieuwsgierig naar dit boek? Ik gaf ook maar mijn mening en die kan natuurlijk totaal anders zijn dan die van jou.
Je vindt ‘Broeder Ezel’ bijvoorbeeld bij bol.com

Boekgegevens
Titel: Broeder Ezel
Auteur: Liesbeth Goedbloed
Uitgeverij: Mozaïek
Genre: Roman
Pagina’s: 185

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat: De minnares (Camilla Grebe)

Naomi1 reactie

Van lezen komt mijn altijd actieve hoofd tot rust. Niet mijn eigen woorden, maar die van een ander staan dan even centraal. Ik geef vervolgens in mijn eigen woorden mijn mening over wat ik heb gelezen.

Het verhaal
De Zweedse vijfentwintigjarige winkelmedewerkster Emma heeft een ingewikkelde relatie achter de rug. Haar hele leven is eigenlijk al vrij ingewikkeld verlopen. Emma besluit dat het tijd is de regie terug te nemen. Ze zal zelf bepalen welk leven ze zal leiden, met wie en hoe.

Rechercheur Peter Lindgren krijgt te maken met een brute moord. Iemand meldt de vondst van een lichaam, waarbij het hoofd gescheiden is van de romp. Peter gaat, met zijn team, op onderzoek uit. Wie is de vermoorde vrouw? Wat deed ze in dat huis? Wie kan haar vermoord hebben? En heeft het iets te maken met een moordonderzoek waar Peter eerder bij betrokken geweest is?

Gedragsdeskundige Hanne wordt door het politiekorps ingevlogen om ondersteuning te bieden bij het onderzoek. Kan zij zeggen wie in staat zou kunnen zijn tot het plegen van zo’n gewelddadige moord? Kan zij meer duidelijkheid geven over een motief? Maar Hanne heeft ook nog heel veel andere dingen aan haar hoofd, zoals een liefdesleven dat niet helemaal volgens planning is gelopen en het feit dat ze steeds meer dingen vergeet. Kan zij het team de juiste weg wijzen?

Mening
Dit was voor mij het tweede boek dat ik las van deze auteur. Het verhaal wordt verteld vanuit Emma, Peter en Hanne. Bovenaan ieder hoofdstuk wordt steeds heel duidelijk aangegeven wie de ik-figuur is. Dat zorgde er voor mij voor dat het wisselende perspectief niet storend was, maar het boek juist steeds weer een frisse invalshoek gaf. Met name Emma vond ik een intrigerend personage. Ik deed er lang over om haar goed te leren kennen en ze bleef me verrassen. Dat komt wellicht ook omdat ik Peter en Hanne al eerder tegen was gekomen in het boek ‘Dagboek van mijn verdwijning’. Hen kende ik dus al.
Het boek bleef voor mij tot aan het laatste hoofdstuk verrassend en onvoorspelbaar. Voor thrillerliefhebbers wat mij betreft een echte aanrader.

Serie
Nog niet zo heel lang geleden las ik ‘Dagboek van mijn verdwijning’ van Camilla Grebe. Ik kwam, zoals ik al schreef, ook in dat boek rechercheur Peter en gedragsdeskundige Hanne tegen. ‘De minnares’ speelt zich eerder af, maar ik vond het zeker niet storend dat ik al wat dingen wist uit het verdere leven van de twee. Mocht je dat wel vervelend vinden, kun je de boeken van Grebe dus beter op volgorde lezen.

Dit boek ook lezen?
‘De minnares’ vind je bijvoorbeeld bij bol.com

Boekgegevens
Titel: De minnares
Auteur: Camilla Grebe
Uitgeverij: Cargo
Genre: Psychologische thriller
Pagina’s: 445

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

Boekenpraat: Ik zal de laatste zijn (Nadia Murad)

Naomi1 reactie

Van lezen komt mijn altijd actieve hoofd tot rust. Niet mijn eigen woorden, maar die van een ander staan dan even centraal. Ik geef vervolgens in mijn eigen woorden mijn mening over wat ik heb gelezen.

Het verhaal
Nadia groeit als jezidi-meisje op in Kocho, een klein dorpje in Irak. Ze leeft daar in een hechte gemeenschap en maakt deel uit van een grote familie. Iedereen kent iedereen en er is altijd wat te doen.

Dan valt ISIS binnen. Nadia beschrijft in het boek hoe haar leven vanaf dat moment verandert. Ze beschrijft hoe het dorp wordt uitgemoord en hoe de vrouwen en meisjes slachtoffer worden van ISIS. Nadia wordt in eerste instantie verkocht aan een vooraanstaand man. Ze is zijn seksslavin en wil er alles aan doen om te ontsnappen. Maar wat dan? Haar eigenaar dreigt dat er dan iets vreselijks zal gebeuren. Toch vraagt Nadia zich af of het erger kan dan wat ze nu meemaakt. Zal hij haar dan doden? Hij blijkt een andere straf voor haar in petto te hebben. Voor Nadia lijkt de dood een uitkomst. Ze beschrijft in dit boek haar innerlijke strijd tussen enerzijds het verlangen om zo snel mogelijk te sterven, zodat ze uit haar lijden verlost wordt en anderzijds de wens om te overleven en een beter leven op te bouwen.

Nadia weet op een bizarre manier uit de klauwen van ISIS te ontsnappen. Maar is er dan nog wel een leven? Zal haar eigen jezidi-gemeenschap haar nog toelaten na alles wat ze heeft meegemaakt? En waar is ze nog veilig? Wie kan ze haar verhaal vertellen? Kán ze haar verhaal eigenlijk wel vertellen?

Mening
Nadia Murad beschrijft in dit autobiografische boek hoe haar leven is verlopen. Ze neemt de lezer mee in de gruwelijkheden die haar zijn overkomen tijdens haar gevangenschap. De gebeurtenissen tussen haar gevangenneming en haar ontsnapping vinden plaats in een paar weken, maar er gebeurt zóveel dat het voelt alsof het boek over jaren gaat.

Het boek bestaat uit drie delen. Het eerste deel beschrijft de jeugd van Nadia in Kocho. Dit deel vond ik wat lastig lezen. Het was een opeenstapeling van feiten en dat maakte het soms wat langdradig.

Vanaf deel twee werd ik gegrepen en kon ik niet meer stoppen met lezen. Deel twee beschrijft de periode waarin Nadia als seksslavin bij ISIS leefde. In deel drie beschrijft ze wat er is gebeurd nadat ze wist te ontsnappen.

Het enige minpuntje is dat veel woorden niet vertaald zijn, dus die moeten even opgezocht worden om het begin van het boek goed te begrijpen (zeker als je net als ik niet een heel erg trouwe volger van het nieuws bent). Dat neemt niet weg dat ik dit boek een aanrader vind. Het geeft een verdrietig, realistisch beeld van de oorlog in Irak en Syrië en de rol van ISIS. En hoewel ik dit boek een aanrader vind, hoopt Nadia dat zij de laatste zal zijn die zo’n verhaal moet vertellen en zo’n boek moet schrijven.