Jaren geleden riep ik al eens tegen mijn huisarts: "Nodig mij maar uit voor een informatieavond over hypochondrie. Ik wil wel spreken voor artsen. En nodig dan vooral ook de assistentes uit, want daar begint het al." Dat aanbod staat nog steeds, voor iedereen die dit leest. En dit is wat ik zou willen vertellen…
Mijn hypochondrie is gelukkig onder controle. Na een jarenlang gevecht en intensieve therapie beheerst het mijn leven niet meer. Het zit nog wel in de aard van het beestje, maar dat is anders dan het was. Bij alle angst is humor altijd een belangrijk 'overlevingsmechanisme' voor me geweest. Ik schreef daar al eerder over. En…
Dat ik nogal regelmatig een bezoek breng aan de huisartsenpraktijk is inmiddels geen verrassing meer. Vandaag is het tijd om een ode te brengen aan de mensen die met engelengeduld keer op keer mijn paniek binnen de perken weten te houden. De doktersassistente Het begint allemaal bij de doktersassistente. Je weet wel, die ene die…
Mijn hypochondrie heeft met grote regelmaat een beetje geruststelling van de huisarts nodig. Ik ben dan ook een trouwe bezoeker van de huisartsenpraktijk. Bellen doe ik liever niet, want in mijn beleving sta ik in de telefoon als ‘Mevrouw De Hypochonder’. Als ik bel, ben ik altijd bang dat ze denken: O, die weer. Wat…
