Weet je wat het is met goede hulpverleners? Die heb je nooit lang. Die gaan namelijk op de één of andere manier altijd weg. Dan wens je ze liefjes veel plezier met hun nieuwe baan en ondertussen baal je als een stekker. Althans, zo gaat dat bij mij. En zo ging het ook nu. Ik…
"Ik had nog een ander idee..." zei de verpleegkundige. Maar ik wilde helemaal geen nieuwe ideeën meer. Ik wilde pauze: gewoon helemaal niets meer. Maar ja, ik zat daar toch niet om niets te willen? En toch wilde ik iets, namelijk die pauze. Even geen therapie, maar nadenken over of en hoe ik verder zou…
Elke zomer gebeurt het weer: mijn hulpverleners nemen vakantie op. Heel logisch, maar voor mij elke zomer reden tot paniek, want wat als er iets aan de hand is als mijn hulpverleners er niet zijn en ik heb hulp nodig? Deze zomer ging het anders. Het was een zomer zonder therapievakantie. Dat heeft zowel voor-…
Zonder enige vorm van (voelbare) stress reed ik naar een afspraak met een nieuwe hulpverlener. De psychiatrisch verpleegkundige zou me gaan helpen met mijn problemen rondom eten, eetbuien, controle op eten en bewegen, enz. Ik was niet gespannen, want mijn psycholoog zou bij de afspraak zijn, dus dan zou alles wel goed verlopen. Of toch…
Op mijn lijstje met activiteiten voor mindere momenten staat van alles wat me dan kan helpen en waar ik van kan ontspannen. Tuinieren staat niet op dat lijstje, maar toch vertelde mijn psycholoog me pas dat tuinieren heel therapeutisch blijkt te werken. Ik vond dat iets om eens even te testen in de praktijk. Mijn…
Bij mijn bezoek aan de psychiater bleek dat deze voor mij nieuwe hulpverlener een 'twee voor de prijs van één' was. Nadat de psychiater me medicatie had voorgeschreven, zei ze namelijk dat ze de verpleegkundige zou vragen een afspraak in te plannen na twee weken. Ehm, wie? Nog iemand erbij? De psychiatrisch verpleegkundige dus. Wat…
Lees verder ➞ Welkom in hulpverlenersland ~ De verpleegkundige
Het had wat voeten in de aarde gehad en wat geduld gevraagd, maar het moment was daar: ik ging naar de psychiater. Daar had ik mezelf een voorstelling van gemaakt en ik had wat vooroordelen en angsten. Behalve die vooroordelen en angsten had ik ook een doel: ik wilde medicatie voor mijn overvolle, snel overprikkelde…
In de meeste spreekkamers in de ggz vind je ze terug: 'gezellige' zitjes. Twee (en soms drie) stoelen met daartussen een laag tafeltje. Op dat tafeltje natuurlijk de altijd aanwezige doos tissues en voilà, het zitje is compleet. Die zitjes zijn denk ik bedoeld om het een beetje huiselijk/vertrouwd/gezellig te maken. Ik vind ze echter…
Mijn emmer liep over. Of, zoals ik het tegenover mijn hulpverleners verwoordde: "Zelfs bij mij is de wilskracht waarop ik door kan gaan een keer op." Ik schrok van wat er gebeurde toen de emmer overliep, maar tegelijkertijd was dit iets waar ik al maanden tegen vocht. En toen kwam dus de druppel. De druppel…
Sinds ik wekelijks een therapiesessie heb bij een grote ggz-instelling, sta ik ook wekelijks in een lift. Nu heb ik geen angst voor liften, maar een liefhebber ben ik ook zeker niet. En dit exemplaar is een gevalletje apart. Ik gok dat iedereen die nog niet bang is voor liften, na een paar weken daar…
Hoofdtaal 