Mijn hypochondrie bepaalt mijn leven niet meer. Voor het grootste deel is het onder controle en dat is heerlijk. Toch kan soms ineens mevrouw Hypochondrie nog even mijn denken en doen overnemen. Een poosje geleden bijvoorbeeld, toen de huisarts ineens aan de telefoon hing. Hoera, niet naar de huisarts! Het was tweeëntwintig dagen na mijn…
Mijn hypochondrie is gelukkig onder controle. Na een jarenlang gevecht en intensieve therapie beheerst het mijn leven niet meer. Het zit nog wel in de aard van het beestje, maar dat is anders dan het was. Bij alle angst is humor altijd een belangrijk 'overlevingsmechanisme' voor me geweest. Ik schreef daar al eerder over. En…
Veel (huis)artsen gebruiken dezelfde startvraag: “Wat kan ik voor je doen?” Het werd mij pas ook weer gevraagd. In eerste instantie stond ik met mijn mond vol tanden en daarna sloeg ik over die vraag aan het filosoferen. Wat kan de arts voor mij doen? Ik had buikpijn en omdat dat een beetje lang duurde…
Dat ik nogal regelmatig een bezoek breng aan de huisartsenpraktijk is inmiddels geen verrassing meer. Vandaag is het tijd om een ode te brengen aan de mensen die met engelengeduld keer op keer mijn paniek binnen de perken weten te houden. De doktersassistente Het begint allemaal bij de doktersassistente. Je weet wel, die ene die…
Vorige week schreef ik al iets over de wachtlijstproblematiek in de GGZ. Ik hoor regelmatig om me heen dat de werkdruk voor mensen in de GGZ behoorlijk hoog is. Naar aanleiding van het verhaal met de wachtlijst snap ik dat wel. Hier en daar slaat men namelijk wat door met de regeltjes, bijvoorbeeld als het…
Hoofdtaal 