Ik ben een echt poldermeisje. Als ik van huis ben geweest en ik draai vanaf de snelweg de wegen in de polder op, voel ik me thuis. Als ik op vakantie ben geweest, springen me dan zelfs de tranen in de ogen. De polder is mijn thuis. Ik zou ook echt niet meer terug kunnen naar het grotere dorp waar ik opgroeide. Ik zou de polder missen. Maar de laatste maanden kwam ik regelmatig in het bos en dat vond ik toch ook wel wat hebben.
“Verveelt elke dag hetzelfde rondje nooit?”
Als ik een euro had gekregen voor elke keer dat ik de vraag krijg of elke dag hetzelfde rondje nooit gaat vervelen, had ik daar heerlijk veel (kleur)boeken van kunnen kopen. Die vraag wordt me namelijk met grote regelmaat gesteld. Als ik ga wandelen, is dat eigenlijk altijd hetzelfde rondje. Voor fietsritjes heb ik een klein beetje meer variatie en is er keuze uit een stuk of vijf rondjes, ook afhankelijk van hoe de wind staat. En nee, het gaat nooit vervelen. Oké, in de winter als alles grijs is, is de lol er soms wel een beetje af, maar dat ligt meer aan het grijs dan aan de omgeving. Ik geniet ervan om ‘mijn’ poldertje in alle seizoenen te zien en ja, ook na al die jaren vind ik dat nog steeds leuk.
Het bos is pas saai…
Eerlijk gezegd vond ik het bos altijd saaier dan de polder. In de polder kun je kilometers ver kijken en in het bos heb je toch meer een ‘opgesloten’ effect. Je bent nu eenmaal omringd door bomen, bomen en eh… ja, precies: bomen. Oké, ik heb altijd wel de schoonheid van het bos gezien hoor, maar ik verkies toch echt de polder boven het bos.
Het bos heeft toch ook wel wat!
Maar de laatste maanden ben ik de schoonheid en het genot van het bos gaan zien. Voor mijn provinciewandelingen liep ik in diverse bossen en ook voor familiebezoek kwam ik in het bos. Daar realiseerde ik me dat ik het bos toch ook wel heel fijn vind. Het kan er zó heerlijk rustig zijn! Kán ja, want het kan er ook heel druk zijn, heb ik wel geleerd. Maar als je een beetje uit de buurt blijft van grote parkeerplaatsen, is het er over het algemeen heerlijk rustig.
En wat te denken van de fluitende vogels? Het zijn er in het bos zo mogelijk nóg meer dan in de polder. Ik ervaar over het algemeen in het bos een enorme rust.
Groot nadeel van het bos is dat ik geen idee heb waar ik ben en dus altijd verdwaal, maar ja, eerlijk is eerlijk: daar had ik in de polder in het begin ook last van.
Het campingleven
Ja, en als we dan toch kneuterig bezig zijn… Ik was dus een dagje op een ‘camping’ in het bos. Misschien mag je het geen camping noemen, want het is een park met chalets, maar oké, ik noem het een camping. Het was heerlijk weer. De vogels floten, maar verder was het stil. Ik zat er buiten met mijn boek. En het was heerlijk. Op weg naar huis voelde ik weer dat echte ‘thuisgevoel’ bij het inrijden van de polder, maar het was ook de dag waarop ik concludeerde: dit poldermeisje voelt ook wel wat voor het bos.
Hoofdtaal 
Mijn jeugd was op Goeree Overflakkee. Ik heb er niks mee, de polders. Maar wellicht omdat ik het associeer met het eiland zelf, dat ik vreselijk vind. Het nooit woonde ik in Zierikzee. Dat is thuiskomen voor mij.
LikeLike
Zo, jij bent ook al vroeg wakker. Blog en IG je niet meer? Je bent geheel verdwenen. Op Threads zie ik je ook al niet meer.
@ Naomi Bedankt voor mijn niet gestelde vragen. Er zal jou nooit iets overkomen in de polder. Wat zou ik graag aan de kust willen wonen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat die associatie zeker mee kan spelen ja.
LikeLike
Toen ik vluchtig de titel las moest ik eerst denken aan het werkwoord ‘polderen’ je weet wel in de politiek:-) maar een poldermeisje kan natuurlijk ook. Ik vind vooral de vergezichten mooi in de polders maar soms storen die vele windmolens wel. Mijn favoriete landschap is water, een rivier in Nederland vooral de Waal en op een gedeelde eerste plaats de kust met de zee, maar dan liever niet die volgebouwde lelijke stukken kust, maar verlaten stukken in Normandië, Bretagne of Engeland. Ken je het boek van Eva Moraal (Polder) met teksten en prenten van dieren die in de polder voorkomen. Aanrader!
LikeLike
Dat boek ken ik niet. Ga ik eens opzoeken. De vele windmolens heb je bij mij niet zo’n last van, hoewel er nu dus ‘gedoe’ is omdat ze die willen gaan plaatsen. Zal zeker het uitzicht gaan verstoren.
LikeLike
Zo herkenbaar wat je schrijft, het verveelt nooit…en voelt zo thuis.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp je helemaal. De polder is dan wel ver weg voor mij, ik doe het met landbouwgebied. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Wat is dat toch dat mensen zo gauw denken dat iets saai is als het hetzelfde is?! Ik loop ook al jaren elke dag dezelfde hardlooprondjes. Juist in de routine ontdek je de details die altijd weer anders zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Het heeft allebei z’n charme, als echt stadsmens kan ik zowel de polder als het bos waarderen maar altijd voor “tijdelijk”. Als randstedeling heb ik dan nog een érrug leuke extra, de kust!
LikeLike
De kust houd ik ook van, maar is dan weer net te ver om wekelijks even heen te gaan.
LikeLike
Ik vind het allebei mooi, vooral dit seizoen eh dit jaar, nu alles zo explosief groeit en bloeit, maar heel eerlijk: ik woon bijna in het bos, ik houd meer van de openheid van de polder.
Bos kan me benauwen ( vooral als het al wat later op de dag wordt.)
LikeLike
In het donker zou ik sowieso het bos niet in durven, maar in het donker wandel ik ook niet in de polder hoor.
LikeLike
Ik hou vooral van weidse uitzichten en het liefst over water. Gelukkig woon ik op 2 km van de Oosterschelde en dan mooi stuk erlangs fietsen.
LikeLike
O, prachtig!
LikeLike
Nu de kust nog! 🙂
LikeLike
Vind ik ook heerlijk!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zou nooit in een bos of er langs willen wonen door eht gebrek aan licht in je huis, maar ik kan van alle natuur genieten. Niks zo lekker als met Willys door het bos jakkeren, maar ik ken jouw polders een beetje en dat snap ik dus ook helemaal. Ik heb wat jij hebt met de zee en met de Maas.
LikeGeliked door 1 persoon