Mijn psycholoog kreeg een mail met dit onderwerp: eerlijk over eten. Het gaat namelijk helaas helemaal niet goed met eten op dit moment. En waar ik in mijn laatste blog over mijn bezoek aan de diëtiste nog schreef dat de knop weer om was, was dat helaas van korte duur. Daarna ging het weer mis. En vandaag ben ik ook op mijn blog eerlijk over eten.
Het ging zo goed…
Zeven maanden lang ging het heel goed met eten. Vanaf mijn eerste afspraak bij de diëtiste in juli 2023 tot aan februari 2024 ging het heel goed. Ik had met Kerst een week ‘gespijbeld’ van alle afspraken en het er eens goed van genomen, maar dat mocht ook van mezelf. Verder ging het prima. Ik had geen eetbuien en dat kostte me zelfs geen moeite. Maar ergens halverwege februari ging het mis en kwam de eerste eetbui. Daarna kwamen de paaseitjes in de winkel en daarna… eh, geen idee.
Het lijkt wel een verslaving
Tegenwoordig is het bijna elke dag strijd. Ik legde mijn psycholoog uit: “Na het avondeten is het het moeilijkst. Dan móet ik op de één of andere manier blijven eten. En het is niet dat ik te weinig eet, want lichamelijk zit ik gewoon propvol, maar mijn hoofd moet dan op de één of andere manier blijven eten.” Mijn psycholoog vergeleek het met jeuk. Als je jeuk hebt, móet je krabben en kun je aan niets anders denken. Zo is het bij mij -vooral na het avondeten- met eten. Ik móet dan wat lekkers. Ik vergelijk het zelf met een verslaving. Ik kan dan aan niets anders denken en blijf maar aan eten denken. Soms denk ik: laat het los, ga gewoon elke dag een koekje eten. Maar zie hier mijn probleem: ik kan niet ‘een koekje’ eten. Ik heb al sinds ik op mezelf woon nooit koekjes voor mezelf gekocht. ‘Een koekje’ is bij mij namelijk gelijk een heel pak koekjes. Ik heb het dus allemaal niet in huis, maar…
Ik woon gevaarlijk
Het probleem is dat ik -en dit moet je letterlijk nemen- boven een supermarkt woon. Ik ben met de weekboodschappen eigenlijk altijd sterk en koop dan niets wat niet ‘mag’. Maar dan wordt het avond en wil ik eten en dan is de supermarkt onder me nog open. Het werd op een gegeven moment een dagelijkse strijd. Dan zat ik de klok naar acht uur te kijken en was ik blij als het me gelukt was om niet naar de supermarkt te gaan.
De schaamte is groot
Maar tegelijkertijd is de schaamte heel groot. Ik durf eigenlijk niet bij mij in het dorp ‘vreetbuiboodschappen’ te doen. En dus rijd ik ook regelmatig (meestal op vrijdagavond; vrijdagavond is de avond dat het standaard mis lijkt te gaan) naar een groter dorp verderop waar ze bij de AH een zelfscan hebben. Daar durf ik wel eetbuiboodschappen te doen. Je moet weten dat dat meer is dan de paaseitjes waar ik in mijn laatste blog over eten over schreef. Vroeger noemde ik vier beschuitjes een eetbui. Maar wat ik nu heb, zijn echte eetbuien.
De schaamte is zó groot dat ik zelfs tegen mijn psycholoog niet durfde te zeggen wat ik dan tijdens een eetbui allemaal eet. Totdat ik het op een dag weer helemaal zat was. Ik had de klok naar acht uur zitten kijken en het was me gelukt om niet naar de supermarkt te gaan. Maar ja, toen zat ik daar. Zonder lekkers. En het maakte me verdrietig. Ik besloot mijn gedachten eens op papier te zetten voor mijn psycholoog en mailde die gedachten naar hem. Het maakte hem duidelijk wat het probleem is. En dat is niet het eten. Ja, dat is ook het eten, maar mijn psycholoog vatte het goed samen: “Het probleem is niet het eten. Het probleem zit in jouw gedachten daarbij.” En dat klopt. Die gedachten zijn iets waar ik aan moet werken. Die eetbuien overigens ook, maar die gedachten zijn het allergrootste probleem…
Hoofdtaal 
Wat dapper dat je dat hier durft te delen! Ik kan je nu wel allemaal ‘adviezen’ gaan geven maar er zijn zoveel mensen zoveel verschillen en dat is natuurlijk ook van toepassing op psychische problemen. Door je blogs heen lees ik hele positieve verhalen over je psycholoog gelukkig. Zelf soms ook last van eetbuiten en ik heb deze podcast geluisterd om (ook) wat meer inzicht te krijgen misschien heb je er iets aan. https://podtail.nl/podcast/eatfulness-meditaties-over-eetbuien-en-emotie-eten/
Je hoeft je natuurlijk nergens voor te schamen en lieve Naomi probeer een beetje (boel) lief voor jezelf te zijn, je gaat de laatste maanden in zo’n sneltreinvaart misschien zit de ‘trigger’ daar stiekem toch onder. 😦 (toch een klein advies). Fijne dag vandaag!
LikeLike
Het zou zomaar kunnen dat de trigger inderdaad in die sneltreinvaart zit. Balen dat je er ook last van hebt. Het is een heel vervelend probleem!
LikeLike
Zo goed dat je dit deelt, omdat zoveel mensen hiermee zitten. Ik had vorig jaar vreselijk last van mijn maag door verkeerd eten. Ben toen veel afgevallen door de pijn. Gelukkig alles weer goed maar val nu toch weer in mn oude gewoontes. Je blijft er mee bezig. Mij helpt het meerdere kleine porties op een dag en na 8 uur alleen een kop kamille thee. Lukt aardig tot nu toe 😉
LikeLike
Dit is inderdaad iets waar heel veel mensen mee worstelen. Bij mij zit het probleem juist in kleine porties. Die bestaan in mijn hoofd niet. Een koekje is een rol koekjes, enz. Ik vind het knap dat je dat dus wel lukt!
LikeGeliked door 1 persoon
Succes, en top dat jij zo lekker wandelt zoooo gezond!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat goed (en dapper) dat je hier over schrijft. Ik denk dat veel mensen dit (tot op zekere hoogte) herkennen, of in ieder geval soms moeite hebben met eten. Het is zo makkelijk om door te slaan, of te extreem richting het gezonde of juist te extreem richting het ongezonde/eetbuien. Ik hoop dat je psycholoog je kan helpen om een betere balans te vinden!
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig krijg je hulp, maar je zal toch het grootste deel het zelf moeten doen. Gedachten zijn krachten, ook in de goede richting. Succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind je superstoer dat je dat hier zo deelt!!
LikeGeliked door 1 persoon
Bij veel eetstoornissen gaat het helemaal niet over eten 😉 Dat eten (of niet-eten) is een symptoom, niet het probleem.
LikeLike
Dat klopt ja…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben gelukkig geen ervaringsdeskundige dus heb geen goede raad voor je, maar met alle hulp en goede wil gaat het je zeker weer lukken het onder controle te krijgen.
LikeLike
Ik vertrouw er ook op dat ik het wel weer onder controle ga krijgen. Weet nog niet hoe, maar dát het gaat lukken, staat voor mij vast.
LikeLike
Je hebt gelukkig deskundige hulp
LikeGeliked door 1 persoon
Sinds ik op een ander blog lees over eetbuien ben ik er veel meer over gaan begrijpen. Het is in ieder geval veel meer en groter dan een pak koekjes of 3 repen achter elkaar opeten.
Vind je het nog lekker wat je eet en heb je speciaal eetbui eten? Allemaal dingen om te overdenken en met dietiste te bespreken.
LikeLike
Ik vind het niet eens lekker nee, want ik heb helemaal geen lichamelijke trek. Het is echt mijn hoofd dat wil eten en niet mijn maag. Het is inderdaad meer dan ‘af en toe wat te veel eten’. Er komt binnenkort nog een blog over online.
LikeGeliked door 1 persoon
Lastig dat je hier zo tegenaan loopt. Hopelijk lukt het je met wat hulp om je gedachten rondom eten om te buigen. Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het toch ook wel herkenbaar maar ik heb het gevoel dat het bij mij nooit echt een verslaving wordt, maar blijft sluimeren. Alleszins ben ik er mentaal ook wel veel mee bezig.
Ik ben blij dat je de moed vond om het aan je psycholoog te vertellen (of ja, schrijven) en dat je hulp krijgt. Het zal waarschijnlijk ook wel iets zijn waar je je altijd bewust van zal moeten zijn, maar het feit dat je zo’n lange periode zonder eetbuien hebt gedaan is ook een goed teken vind ik. En je hebt het al gedaan, je kan het! ☘
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik ben er ook mentaal heel veel mee bezig. En ik zou zo graag willen dat ik gewoon kan eten zonder er altijd bij na te denken.
LikeLike
Heel sterk van jou dat je het met ons deelt! Met de juiste mindset en de nodige hulp hoop ik dat je het onder controle krijgt.
LikeGeliked door 1 persoon
Met de juiste ondersteuning lukt het je wel… jij kan dit!
LikeGeliked door 1 persoon