Mijn denken en mijn leven zijn heel lang geregeerd door mijn hypochondrie. Ieder pijntje, ieder plekje en ieder signaaltje was voor mijn brein aanleiding om te denken dat ik letterlijk doodziek was. Inmiddels is er veel veranderd. Hypochondrie regeert niet meer. Bij iedere blik in de spiegel herinner ik mezelf daar weer aan. Hypochondrie in…
Mijn hypochondrie bepaalt mijn leven niet meer. Voor het grootste deel is het onder controle en dat is heerlijk. Toch kan soms ineens mevrouw Hypochondrie nog even mijn denken en doen overnemen. Een poosje geleden bijvoorbeeld, toen de huisarts ineens aan de telefoon hing. Hoera, niet naar de huisarts! Het was tweeëntwintig dagen na mijn…
Mijn hypochondrie is gelukkig onder controle. Na een jarenlang gevecht en intensieve therapie beheerst het mijn leven niet meer. Het zit nog wel in de aard van het beestje, maar dat is anders dan het was. Bij alle angst is humor altijd een belangrijk 'overlevingsmechanisme' voor me geweest. Ik schreef daar al eerder over. En…
Op verschillende plaatsen zijn dossiers van mij te vinden. Mijn huisarts heeft een nogal omvangrijk dossier over mij en ook diverse psychologenpraktijken hebben de nodige dingen over me op papier staan, ergens in de computer en/of in een kast. Soms wil ik al die dingen heel graag lezen, maar toch doe ik het niet. Even…
Als je je been breekt, ga je naar een ziekenhuis. Het hele proces van foto’s maken en gips en dat soort dingen is niet leuk. Tenminste, dat denk ik, want ik spreek gelukkig niet uit ervaring. Als je in je hoofd een error hebt, ga je naar therapie. En weet je wat? Dat is ook…
Afgelopen weekend was het feest in Huize Hoofdtaal. Het was zelfs zó'n groot feest dat ik vind dat ik tegen al mijn principes in vandaag de kop in hoofdletters heb geschreven. Kun je nagaan. FEEST! Afgelopen weekend was het dus feest in Huize Hoofdtaal. Niet met slingers en ballonnen, want daar houd ik niet van…
Zet mij in een groep mensen en ik ben onzeker en binnen de kortste keren totaal overprikkeld. Zet mij voor een groep mensen en ik ben helemaal in mijn sas. Als kind vond ik het heerlijk om een spreekbeurt te houden en ook in mijn verdere leven heb ik graag gepresenteerd en groepen toegesproken. Dat…
Vanwege de behandeling van mijn hypochondrie heb ik een verbod op naar de dokter gaan. Dat ligt uiteraard wat genuanceerder, maar het streven is dat ik niet ga. Niet altijd leuk, maar inmiddels kan ik dat. Toen zei mijn psycholoog ineens: “Dat kunnen we aan de dokter vragen.” Dat was m’n kans, zou je kunnen…
Doordat ik behandeld word voor mijn hypochondrie, moest ik ook leren afkicken van naar de huisarts gaan. Dat was een behoorlijk heftig proces, in het begin, maar inmiddels zijn er flinke stappen gezet en de teller loopt. “Wanneer mag ik weer komen?” De afspraak was tot januari dat ik elke drie weken naar de huisarts…
Voor de vaste lezers is het wel bekend: veertien maanden moest ik wachten tot ik kon starten met de behandeling van mijn hypochondrie. Veertien (veel te) lange maanden. Was het het wachten waard en heb ik mijn mening over de wachtlijstproblematiek bijgesteld? Waar wacht ik eigenlijk op? Tijdens de lange maanden van wachten was het…
Lees verder ➞ Het wachten waard? (Wachtlijstproblematiek ggz)
