Weet je wat het is met goede hulpverleners? Die heb je nooit lang. Die gaan namelijk op de één of andere manier altijd weg. Dan wens je ze liefjes veel plezier met hun nieuwe baan en ondertussen baal je als een stekker. Althans, zo gaat dat bij mij. En zo ging het ook nu. Ik…
Sinds mijn zestiende droeg ik elke dag dezelfde ring. Misschien is hij tijdens de schoolkampen met mijn klassen thuis in een laatje gebleven, maar verder droeg ik hem echt élke dag. Tot een paar maanden geleden. Ik draag mijn ring niet meer en ik mis hem vreselijk. De ring en ik Mijn ring kreeg ik…
"Ik had nog een ander idee..." zei de verpleegkundige. Maar ik wilde helemaal geen nieuwe ideeën meer. Ik wilde pauze: gewoon helemaal niets meer. Maar ja, ik zat daar toch niet om niets te willen? En toch wilde ik iets, namelijk die pauze. Even geen therapie, maar nadenken over of en hoe ik verder zou…
Vrijwel iedere juf (en meester?) zal hem kennen: de juffennachtmerrie. Die ene nachtmerrie waar je schooljaar na de zomer altijd mee begint. Voor iedereen misschien anders, maar die nachtmerrie is er. Mijn nachtmerrie is er nog steeds en veel vaker dan toen ik nog werkte. Het is geen leuke nachtmerrie, maar ik snap hem wel.…
Er zijn inmiddels behoorlijk wat hulpverleners betrokken bij mij(n behandeling) en soms vraag ik me af bij wie ik moet zijn. Wie helpt met wat? Vandaag maken we maar eens een reis door hulpverlenersland en gaan we van kastjes naar muren en weer terug. Wie is wie en wie doet wat? Tot een paar maanden…
Lees verder ➞ Wie helpt met wat? ~ Een reis door hulpverlenersland
Sinds een poosje is er een verpleegkundige bij mijn therapie betrokken om een oogje in het zeil te houden en om me te begeleiden als het gaat om eten en (be)wegen. Dat leek me in eerste instantie een heel goed idee, maar in de praktijk vind ik de adviezen toch nogal ingewikkeld. Ik moet loslaten,…
Het is me gelukt! Drie maanden tussen twee consulten bij de huisarts zonder enige vorm van contact. Geen mailtjes of telefoontjes of wat dan ook. Gewoon helemaal geen contact. Maar dat was me toch al vaker gelukt sinds de genezing van mijn hypochondrie? Ja, maar altijd ja met een maar en nu ja zonder maar.…
Elke zomer gebeurt het weer: mijn hulpverleners nemen vakantie op. Heel logisch, maar voor mij elke zomer reden tot paniek, want wat als er iets aan de hand is als mijn hulpverleners er niet zijn en ik heb hulp nodig? Deze zomer ging het anders. Het was een zomer zonder therapievakantie. Dat heeft zowel voor-…
De laatste dagen voor de zomervakantie voelde ik hem ineens weer aankomen: de eindejaarsblues. Nee, dat is geen vergissing. Je zou denken dat het gaat om een midjaarsblues, maar het gaat echt om de eindejaarsblues. In de zomervakantie is het schooljaar namelijk afgelopen en mijn juffenhartje rekent nog steeds een beetje in schooljaren. Die eindejaarsblues…
Lees verder ➞ Eindejaarsblues (juffenhart zonder juf te zijn)
'Gewoon doen,' zegt één van mijn psychologen regelmatig. Daarmee bedoelt hij dan niet dat ik gewoon moet doen, want dan doe je al gek genoeg, maar daarbij ligt de nadruk op het doen. Gewoon doen. Ik vind dat moeilijk, om dingen gewoon te doen. Ik ben namelijk nogal van het denken in plaats van doen.…
Hoofdtaal 