Sociaal doen betekent ook eten

Categorieën Autisme, Psychische gezondheid, , 15 Reacties op Sociaal doen betekent ook eten

“Maar dan moet ik óók weer eten,” verzuchtte ik tegen mijn psycholoog toen hij me stimuleerde om wat vaker iets af te spreken met andere mensen. “Ja, dat hoort er dan bij,” vond ook hij. En ik vind sociaal doen al zo ingewikkeld, maar dat eten erbij maakt het dan nóg ingewikkelder…

Het gaat met (niet) eten allemaal nog niet vanzelf

De eerste zeven maanden nadat ik gestart was bij de diëtiste ging het nieuwe eetpatroon me allemaal heel makkelijk af. Bijna te makkelijk, zou je zeggen. Behoefte aan eetbuien had ik niet, dus dan was het tegenhouden ervan ook niet moeilijk. Maar sinds een poosje vind ik het weer heel moeilijk om te vechten tegen eetbuiten. Tot nu toe ging het maar één keer fout en werd het écht een eetbui, maar de behoefte is er veel vaker. Ik heb dan een onbedwingbare zin in pizza en vooral: ik heb ’s avonds gewoon uit een soort gezelligheid zin om wat te eten. Ik vind tv kijken met wat lekkers erbij nu eenmaal leuker dan zonder lekkers erbij.

Je moet weten: koekjes e.d. eet ik al sinds ik op mezelf woon niet. Ik sta mezelf (met toestemming van de diëtiste) één keer per week een bakje chips toe en één keer per week schepijs. Dat is het. Daar kijk ik naar uit, maar de laatste tijd lijkt dat niet meer ‘genoeg’. En de kilo’s gingen er vanaf het begin al niet heel snel af (ongeveer een kilo per maand), maar de laatste tijd gaat het nóg trager en dat demotiveert. Ik weet het: niet aankomen is al heel goed, maar afvallen zou prettiger zijn, vindt mijn hoofd.

Sociaal doen betekent eten

En toen kwam mijn psycholoog met het idee om vaker sociale afspraken te plannen. Ik kreeg er dikke error van. “Dat is altijd met eten en dan kom ik weer aan.” Hij vond dat ik dat eten ook af kan slaan, maar hij wist ook dat ik met de diëtiste had afgesproken dat af en toe even iets lekkers is toegestaan. “Ja, áf en tóe,” vond ik. “Dat is op verjaardagen. Niet elke week een keer tijdens een visite.”

Maar weet je wat het is? Koekjes kan ik wel afslaan, maar dan komt het moment dat er lekkers op tafel komt. Je weet wel: dingen om te ‘snaaien’. En dan gaat het fout. Af en toe iets in mijn mond stoppen is voor mij ook een manier om prikkels te verwerken en bovendien vind ik eten gewoon iets heel gezelligs hebben. Mijn psycholoog snapte dat laatste (hoera!) en vond dan ook dat ik er best aan mee kon doen. Maar ik vond van niet. “Wat als ik dan weer aankom? Ik heb zóveel moeite gedaan om die kilo’s eraf te krijgen. Ik wil niet weer zo zwaar worden.”

Tja, dat bracht ons terug bij de discussie dat het getal op de weegschaal niet zo belangrijk voor me zou moeten zijn.

Ik eet weer op verjaardagen

Al met al eet ik sinds een paar maanden weer op verjaardagen. Maar niet volgens de afspraken. De diëtiste vond dat ik wel wat zou kunnen meedoen op verjaardagen. Maar ik spring dan gelijk uit de band. Zet mij neer met een bakje paaseitjes en het ene na het andere paaseitje verdwijnt van het schaaltje naar mijn mond. Achteraf voel ik me dan schuldig en baal ik dat ik me niet in heb gehouden. Volgens mijn psycholoog is het zoiets als met een alcoholist: “Die zet je ook niet in een kamer met biertjes. Want het blijft er niet bij één.” Tja, dat klopt. Maar om nou te vragen of het lekkers van tafel kan voor mij gaat me ook wat ver.

Kortom: ik vind het maar ingewikkeld. Ja, sociaal doen is leuk. Maar het eten erbij maakt het voor mij nóg ingewikkelder dan ik het zonder dat eten erbij al vind.

15 gedachten over “Sociaal doen betekent ook eten”

  1. Ja, jammer dat je dat hebt. Ik vind sociaal heerlijk en zie die 2 dingen ook echt los van elkaar. Ik ben gelukkig erg goed in nee zeggen en iets niet willen. Ik ga met enige regelmaat fout in de avond. Te vroeg gegeten en dan echt trek om 23 uur. Niet zo gek, 7 uur na het diner…

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik begrijp zo dat het heel moeilijk voor je is (maar daar heb je uiteraard niets aan), zelf kun je voedsel wat je ‘triggert’ niet in huis halen maar ben je met anderen dan is dat heel moeilijk. Ik heb ooit een opleiding voedingsconsulente gedaan en daar was een module psychologie en eten. Ik heb daar geleerd dat mensen hun eetgedrag aanpassen in het gezelschap van anderen dus als iemand een extra broodje (of iets anders) neemt ben je geneigd om dat gedrag te kopiëren om als sociaal gezien te worden en niet af te wijken. Bovendien is het ook zo dat er al snel gezegd wordt “doe niet zo ongezellig” en aan familie die je vaak ziet is het gemakkelijker om ze op de hoogte te stellen van jouw struggle met eten maar bij vreemden of mensen die je niet zo vaak ziet is dat lastiger. Ook wanneer je zegt dat je af wilt vallen of zegt niet (te) veel aan te willen komen is er snel iets van “ach je leeft maar één keer, of ach je bent toch helemaal niet dik….Van alcohol is het inmiddels algemeen geaccepteerd dat je niet ‘drinkt’ maar een extra paaseitje afslaan is al snel raar (en ongezellig). Kijk nu maar in de winkels en de reclame op televisie, overmorgen is het Pasen en in de supermarkten ligt allemaal ‘gezellig’ eten waarvan de voedingsindustrie ons ook nog eens laat geloven dat het gezond is. Wij gaan morgen naar een Wereldrestaurant en daar is het ‘all you can eat’ we zijn uitgenodigd en het kost Euro 40,00 per persoon maar ik weet nu al dat ik echt niet voor dat bedrag eet en mij dus moet verdedigen. Ik denk dat sociaal doen en eten voor jou (en voor mij) een levenslange struggle blijft en ook ik moet bekennen dat toen ik je blog eergisteren las over je nieuwe bril ik ook dacht “jij ben toch helemaal niet te zwaar Naomi”, al zou ik IRL nooit tegen je zeggen of aandringen op het eten van iets bij de koffie of thee. En tenslotte: ik vind de vergelijking van een alcoholist in een kamer met bier nogal mank gaan alcohol is mijns inziens gemakkelijker te ontwijken dan (gezellig) eten. Voor nu fijne Paasdagen!

    Like

    1. Phoe, bij zo’n ‘all you can eat’ kan ik me dus ook niet inhouden. Ik vind het echt heel knap dat je dan voor minder dan dat bedrag kunt eten. Dankjewel voor je uitgebreide reactie!

      Like

  3. Yikes, van dat ‘meer dingen moeten gaan doen met andere mensen,’ zou ik ook niet blij worden moet ik bekennen. Ik ervaar dat soort adviezen altijd als een soort boodschap dat ik niet goed ben zoals ik ben, en socialer moet doen. En daar heb ik nou juist zo tabak van.

    Eten op verjaardagen doe ik niet zoveel omdat ik het zonde vind om in gezelschap te eten: dan kan ik er namelijk niet van genieten. Net als jij snoep ik graag ’s avonds op de bank voor de tv. In mijn eentje!

    Geliked door 1 persoon

  4. In mijn al lange dieet ervaringen heb ik me ook aangeleerd om extra traktaties een cijfer te geven. bv chips hou ik niet zo van dat is een 4, maar kaaskoekjes vind ik heerlijk en is een 8 maar nog steeds een twijfelgeval of ik het wel of niet neem. Gefrituurde kaasstengels zijn ee 9, en neem ik dus 9 vd 10 keer. Een 10 kan ik zo even niet bedenken.

    Met koek, gebak etc hetzelfde, een simpel koekje neem ik nooit en slagroom- of appeltaart is ook maar een 7. Maar hazelnootschuimgebak is een 10.

    Geliked door 1 persoon

  5. Even heel praktisch: wat nou als je afspreekt voor bijvoorbeeld een kop thee en/of een wandeling? Dan koppel je het sociale en het eten los van elkaar.

    Like

      1. Ja, een koekje. Maar, brainwave: op een terrasje krijg je maar 1 mini koekje. En als je een kop thee ‘to go’ haalt en daarmee gaat wandelen, zit er geen koekje bij. Opgelost.

        Geliked door 1 persoon

      2. Waarom zou een koekje bij de thee horen? Wie heeft dat bepaald en in een wet vastgelegd? 

        Nee echt het hoeft niet. Oefenen in nee zeggen

        Geliked door 1 persoon

  7. Ik heb dat met dropjes vooral heel erg.
    Kan me misselijk eten, terwijl ik weet dat het voor mij, met mijn bloeddruk, best heel slecht is.
    Inmiddels ben ik zover dat ik het mijzelf af en toe toesta een zakje drop te halen.

    Like

  8. Oef ja dit herken ik wel, ik koop dus geen paaseitjes kreeg ik ze gister van mijn baas! Ik denk dat dingen samen doen niet op eten neer hoeven te komen. Ik eet al zo vaak niet thuis dat ik gestopt ben met bij vrienden thuis eten. Een aantal vonden dat niet leuk maar dat is dan jammer en zo moet jij ook denken voor jezelf, je kan ook een week later met een cadeautje onder je arm met iemand afspreken en vragen om een boterham tussen de middag ipv een stuk taart. Als mensen om je geven lijkt het me geen moeilijke opgave, ze hoeven waarschijnlijk niks in huis te halen;)

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.