Sinds mijn zestiende droeg ik elke dag dezelfde ring. Misschien is hij tijdens de schoolkampen met mijn klassen thuis in een laatje gebleven, maar verder droeg ik hem echt élke dag. Tot een paar maanden geleden. Ik draag mijn ring niet meer en ik mis hem vreselijk. De ring en ik Mijn ring kreeg ik…
"Ik had nog een ander idee..." zei de verpleegkundige. Maar ik wilde helemaal geen nieuwe ideeën meer. Ik wilde pauze: gewoon helemaal niets meer. Maar ja, ik zat daar toch niet om niets te willen? En toch wilde ik iets, namelijk die pauze. Even geen therapie, maar nadenken over of en hoe ik verder zou…
Er zijn inmiddels behoorlijk wat hulpverleners betrokken bij mij(n behandeling) en soms vraag ik me af bij wie ik moet zijn. Wie helpt met wat? Vandaag maken we maar eens een reis door hulpverlenersland en gaan we van kastjes naar muren en weer terug. Wie is wie en wie doet wat? Tot een paar maanden…
Lees verder ➞ Wie helpt met wat? ~ Een reis door hulpverlenersland
Sinds een poosje is er een verpleegkundige bij mijn therapie betrokken om een oogje in het zeil te houden en om me te begeleiden als het gaat om eten en (be)wegen. Dat leek me in eerste instantie een heel goed idee, maar in de praktijk vind ik de adviezen toch nogal ingewikkeld. Ik moet loslaten,…
Wachten is een 'bezigheid' waar volgens mij iedereen een hekel aan heeft. Ik heb hier al regelmatig geschreven over wachtlijsten in de ggz en wachten bij de tandarts of de huisarts vind ik ook niet leuk. Maar dit gaat over ander wachten. Wachten op een afspraak of wachten tot ik de deur uit kan of…
Het is me gelukt! Drie maanden tussen twee consulten bij de huisarts zonder enige vorm van contact. Geen mailtjes of telefoontjes of wat dan ook. Gewoon helemaal geen contact. Maar dat was me toch al vaker gelukt sinds de genezing van mijn hypochondrie? Ja, maar altijd ja met een maar en nu ja zonder maar.…
'Gewoon doen,' zegt één van mijn psychologen regelmatig. Daarmee bedoelt hij dan niet dat ik gewoon moet doen, want dan doe je al gek genoeg, maar daarbij ligt de nadruk op het doen. Gewoon doen. Ik vind dat moeilijk, om dingen gewoon te doen. Ik ben namelijk nogal van het denken in plaats van doen.…
"Dit is het moment om weer te gaan werken, heb ik altijd gezegd." Ik zat in een therapiesessie en vertelde mijn psycholoog wat er in mijn hoofd zat. Maar ik vertelde ook over mijn twijfels. Is het moment om weer te gaan werken inderdaad aangebroken of toch nog niet? Voor het eerst in vier jaar:…
Mijn verjaardag vind ik één van de ongemakkelijkste dagen in het jaar. Natuurlijk zie ik anderen die er elk jaar weer van genieten, maar ik snap dat nooit zo goed. Wat is het verschil tussen die anderen en mij? En wat vind ik dan precies zo ongemakkelijk? Hieperdepiep.... laat maar Sinds de opkomst van sociale…
Mijn lichaam geeft altijd op allerlei manieren blijk van het feit dat er een te grote hoeveelheid spanning in me huist. Mijn benen bewegen bijvoorbeeld regelmatig op en neer en mijn schouders en nek staan over het algemeen nogal strak afgesteld. Ook mijn ademhaling is soms te hoog. Redenen genoeg dus om eens wat aan…
Hoofdtaal 