De auto voor de deur

Categorieën Van alles wat, , , 10 Reacties op De auto voor de deur

Tijdens mijn jaren op de middelbare school zat ik elke schooldag op de fiets. Regen, wind, sneeuw, gladheid, storm, kou, bloedhitte, hagel, miezer, alles maakte ik wel mee. ’s Morgens keek ik zodra ik uit bed kwam even wat de temperatuur was. Zodra die onder de tien graden kwam, vond ik dat niet echt leuk, maar ach, het hoorde erbij. Bij een temperatuur onder het vriespunt baalde ik, maar ik kon er verder ook niks aan veranderen.

Wat het weer dus ook deed, hoe veel of hoe weinig zin ik ook had, ik stapte op de fiets. Iedere dag. Twee keer. In weer en wind. Een uur heen en een uur terug. Tegenwind was er elke dag wel. Meewind dus ook, maar ik dacht er niet over na.

Na de middelbare school ging ik studeren. Ik moest met de trein naar de Hogeschool en die trein leek warempel wel meer last te hebben van sneeuw, herfst, storm en regen en dat soort dingen dan mijn fiets. Zodra het kouder werd of de blaadjes gingen vallen, liet de trein me wel eens in de steek. Dat had mijn fiets nooit gedaan.

Ik werd achttien. Er kwam een roze pasje in mijn portemonnee. Er kwam een auto voor de deur te staan. En vanaf dat moment werd alles anders. Als ik even een boodschap moest doen, ook al was dat ongeveer naast de deur, begon ik na te denken over hoe ik dat zou doen. Voordat ik in bezit was van het roze pasje pakte ik altijd de fiets. Zonder na te denken. Bij heel erg extreme regenval was lopen met een paraplu ook nog een overweging. Nu is dat dus anders, sinds ik een auto voor de deur heb staan. Als ik denk dat het misschien gaat regenen, overweeg ik om de auto te pakken, ook al hoef ik maar een klein stukje. Als het hard waait, stap ik zéker niet op de fiets, want ja, tegenwind.

Lekker warm in mijn autootje zie ik dan de scholieren gaan. Ze hebben zich in hun regenpakken gewurmd en fietsen tegen de wind in. Ik vind ze zielig, echt vanuit het diepst van mijn hart. Die arme pubers, koud, nat en in de wind op de fiets. Ik ben dan ook nog eens extra blij met de auto waar ik droog en warm in zit.

En dan opeens dringt het tot me door: Deze pubers vinden zichzelf waarschijnlijk helemaal niet zielig. Die hebben er niet eens over nagedacht dat ze moesten fietsen, want een andere mogelijkheid was er niet. En daar zit ik dan, in mijn autootje. Droog en warm. Op een stukje dat ik ook had kunnen lopen met een paraplu. Dus wie is hier zielig? Die pubers of ik? Ik denk van ik. Maar ja, ik heb lang genoeg gebikkeld. Af en toe mag ik dan toch best even genieten van die auto die anders ook maar voor de deur staat?

10 gedachten over “De auto voor de deur”

  1. Ik fietste vroeger ook overal heen, mijn school as op 15 km, geen probleem, tot ik mijn ov jaarkaart kreeg en met de trein naar school ging. In de tijd dat ik fietste had ik een bere conditie, die was zo verdwenen toen ik met de trein ging. Ik had pas laat mijn rijbewijs en pak de auto nu ook wel eens voor korte stukjes bij slecht weer, maar blijf mijn fiets toch ook nog veel trouw hoor.

    Like

  2. Als je eenmaal een auto hebt ga je hem inderdaad gebruiken. Hier op het platteland is het zonder auto lastig, maar anders zou ik hem zo wegdoen. Je komt automatisch in de vertraging en dus rust als je meer op de fiets doet.

    Overigens zag ik vanochtend mijn beide buurvrouwen de kinderen naar school rijden, met hun fiets achterop het fietsenrek. Die van mij moesten gewoon fietsen… Soms voel ik me dan wel een hardvochtige moeder, hoewel ik in hetzelfde weer heb hardgelopen.

    Like

    1. Ja, dat speelt bij mij ook mee, dat ik nu op het platteland woon. En grappig is dat, want ik ga ook gerust voor m’n lol wandelen in de regen, maar niet als het moet. Best apart.

      Like

    1. Ja, dat is hier dus ook. Maar ik zie serieus genoeg mensen die toch op de fiets hun boodschappen doen en kinderen fietsen ook van jongs af aan naar de omliggende grotere dorpen voor boodschappen. Vind ik dapper van ze.

      Like

  4. Inderdaad, treinen en bussen hebben blijkbaar al véél eerder last van slecht weer dan fietsers. Maar ja, tegenwoordig kies ik ook liever voor de auto dan voor de fiets, gelukkig heb ik een “alibi” Henk kan niet meer fietsen en met de rolstoel zijn sommige afstanden lopend toch minder goed te doen. 😉

    Geliked door 1 persoon

  5. Hier een auto en twee E bikes, als het even kan ga ik fietsen.
    Vroeger altijd met de trein enlatermet het busje naar school. Want ja, slechthorend en ik zat op een school voor doven & slechthorenden in Amsterdam terwijl ik in Alkmaar woonde.

    Geliked door 1 persoon

  7. Pingback: Wandelen in de regen

Reacties zijn gesloten.