Komt een vrouw bij de garage

Mijn geliefde autootje moest naar de garage. Niks engs, gewoon jaarlijks onderhoud. “Wilt u erop wachten?” Ja, dat wilde ik wel. Ik nam mijn laptop mee en installeerde me aan een tafeltje in de garage. In de bijna twee uur die volgden klapperden mijn oren en keek ik mijn ogen uit. Vrouwenpraat vanuit de garage.

Je auto krijgt een beurt

Eerst even een tip voor alle dames. Je komt je auto voor een beurt brengen. Zeg dat ook alsjeblieft zo, bij het inleveren van je sleutel. “Mijn auto komt voor een beurt.” Voel je al wat die monteurs denken als je met de mededeling “Ik kom voor een beurt” aan komt wandelen? Precies ja, gun ze die lol niet. Je auto komt voor een beurt. En ja, bijna iedere monteur probeert het: “U komt voor een beurt?” Nee dus, daar kom je niet voor. Dat neem ik aan in ieder geval.

Bloggen in de garage

Terwijl een paar monteurs met mijn auto bezig waren, zocht ik een plekje in de garage waar ik kon bloggen. Hoera voor mijn garage, want ze hadden er heerlijke auti-proof werkplekken. Lekker afgeschermd en niemand die mee kon lezen met de blogs die ik tikte. Heerlijke werkplek, wat mij betreft. Er was wel één nadeel: om me heen gebeurde van alles en dus werd ik afgeleid. Ik volgde namelijk de gesprekken in de garage.

Nieuwe auto kopen

Waar ik me tijdens het wachten het meest over verwonderde? Dat was over een stel dat een nieuwe auto kwam kopen. De verkoper leidde hen naar de gewenste occasion en somde uiteraard alle geweldige kenmerken van de auto op. Het stel liep er eens omheen. “Heeft de auto gebreken gehad in het verleden?” Nee, natuurlijk had de auto dat niet. Zo, duhu, luister dan naar die verkoper joh, hoor je die gladde praatjes niet? Brrrr…. Maar toen gebeurde het meest bizarre dat ik ooit meemaakte. “Je mág er even in rijden,” zei de verkoper, “maar je hebt nu ook zo’n model, dus je weet hoe ’t rijdt.” Ik heb geen verstand van auto’s, maar voor ik er één koop, wil ik er sowieso eerst even in rijden. Deze mensen niet. En geloof het of niet, maar een half uur later werd de koop getekend. Ik wist niet wat ik meemaakte. Een auto kopen zonder proefrit? Oké dan.

Waarom duurt het zo lang?

Terwijl ik lekker zat te bloggen, verstreek de tijd. Het zou ruim een uur duren, maar ik zag dat ik al veel langer zat te wachten. Waarom duurde het zo lang? Ik zag al allerlei enge dingen voor me en zag vooral het bedrag op mijn spaarrekening behoorlijk dalen.

De accu en vreemde taal

Eindelijk werd ik geroepen. Ik ben een beetje een angsthaas als het over de accu gaat. Ik ben altijd bang dat ik een keer niet kan starten. Ik had dus gevraagd of ze de accu ook even na wilden kijken. Toen de auto klaar was, vroeg ik hoe het met de accu was. “Ja, prima, die was zelfs nog 75%.” Hoezo zélfs? Dat klinkt als 25% te weinig ja! Vervolgens kwam er een opsomming van de werkzaamheden. Ik knikte vriendelijk en rekende af. Weet ik veel wat al die moeilijke woorden betekenen. Voor mij had het volstaan als de monteur had gezegd: “Alles is in orde mevrouw, u kunt weer een jaar veilig rijden.”

Pechhulp

Gelukkig dacht ik er nog net voor vertrek aan dat ik iets moest vragen over pechhulp. “Ik had pechhulp van jullie. Geldt dat het komende jaar dan ook weer?” Dat was zo, dus ik wilde opgelucht naar huis. Toen vertelde de monteur nog even wat wel en niet bij het pakket was inbegrepen. Zo zou ik wél geholpen worden bij een klapband, maar niet bij een ‘gewone’ lekke band. Wacht eens even, dan ben ik een jaar onderweg geweest met een pechhulp waar ik niks aan had? Alsof ik zelf ooit een reserveband onder mijn auto krijg… Upgrade, please! De upgrade kwam er.

Met een gerust, maar vooral verwonderd hart kon ik naar huis.
Mijn auto had zijn beurtje weer gehad en zelf had ik weer wat bloginspiratie opgedaan.