Wat lezen zegt over mijn hoofd

Lezen zegt bij mij veel over de toestand van mijn hoofd. Dan bedoel ik hoeveel ik lees, maar ook wát ik lees. In deze blog leg ik uit hoe je aan mijn leesgedrag kunt zien hoe het met mijn hoofd is.

Lezen heb ik nodig

Lezen heb ik nodig om mijn hoofd tot rust te brengen. Zoals ik altijd zeg: als ik lees, staan even niet mijn eigen altijd razende gedachten centraal, maar de woorden van een ander. Tegelijkertijd is juist bij chaos in mijn hoofd lezen een beetje ingewikkeld. Bij chaos in mijn hoofd is concentratie namelijk lastig en voor lezen heb je toch echt concentratie nodig.

Als ik niet lees

Lezen is dus iets wat ik (vrijwel) elke dag doe. De ene keer uren achter elkaar en de andere keer zomaar vijf minuten, maar er gaat bijna geen dag voorbij dat ik niet lees. Dat is vooral omdat het nodig is. Als ik niet lees, wil dat zeggen dat er te veel onrust in mijn hoofd is. Dan lukt het me simpelweg niet om te lezen vanwege die chaos. Vaak zit ik dan wel met een open boek op schoot, maar dan ligt mijn telefoon op dat boek en breng ik uiteindelijk de avond scrollend in plaats van lezend door. Niet lezen is dus voor mij echt een soort alarmsignaal: het gaat niet goed.

Wat zeggen de verschillende genres over mijn hoofd?

Als ik wél lees, lees ik -dat moet ik toegeven- vooral wat de bieb me op dat moment ‘voorschotelt’. Ik werk veel met reserveringen en daar moet ik vaak lang (gerust een half jaar) op wachten, dus dan lees ik wat op dat moment van de bieb komt. En toch wil wát ik lees ook wel iets zeggen over mijn hoofd.

Is mijn hoofd vol? Dan lees ik het liefst een kinderboek of een Young Adult. Een feelgood vind ik op zo’n moment ook wel prettig. Dat zijn namelijk boeken die weinig moeite kosten om te lezen. Dat lukt me dus ook wel met een vol hoofd.

Functioneert mijn hoofd op voor mij normaal niveau? Dan pak ik graag een thriller of een (historische) roman. Daarbij vind ik een thriller wel ‘makkelijker’ om te lezen dan een roman. Bij een thriller is de opzet toch meestal vrij simpel: er is een slechterik en die moet (op tijd) gepakt worden. Vrij eenvoudig concept. Bij een roman lig het (lees)tempo vaak net iets lager. Ook prima, maar dan moet daar wel ruimte voor zijn in mijn hoofd.

Is er heel veel ruimte in mijn hoofd? Bijvoorbeeld omdat het vakantie is? Dan pak ik er ook graag non-fictie bij. Je ziet in mijn recensies op mijn blog dat ik dat maar heel weinig lees. Dat komt vooral omdat ik het vaak niet red om binnen de leentermijn van de bieb non-fictie uit te lezen. Ik heb daar gewoon heel veel tijd voor nodig, omdat er meestal niet genoeg ruimte voor in mijn hoofd is. Ik zie non-fictie lezen eerder als inspannend dan ontspannend.

Lezen is voor mij therapie

Lezen is voor mij al met al een beetje therapie. Juist ook als mijn hoofd vol is, probeer ik het toch te doen, omdat het dan juist zo hard nodig is. Ja, het is dan ook lastig, maar omdat het zo hard nodig is, wil ik het toch. En dus ga ik dan vaak even naar de bieb voor een wat makkelijker boek. Dat helpt me dan uit mijn hoofd én uit de daarbij horende leesdip en dan kan ik daarna weer verder met ander leesvoer.
Zie je de toestand van mijn hoofd terug in mijn recensies? Nee, dát dan weer niet. Als ik iets lees, komt de recensie vaak namelijk pas een maand later online. Dan is mijn hoofd dus al lang weer in een andere fase beland;).