Het is nu bijna twee jaar geleden dat ik met een grote glimlach mijn laatste therapiesessie in de strijd tegen hypochondrie verliet. Ik was ervan bevrijd! Van die therapie, maar meer nog: van de hypochondrie. Ik noem mezelf sinds die dag genezen. Er was echter nog één laatste stap die gezet moest worden. Nog één…
Mijn rapporten waren vroeger prima, maar mijn ouders deden ook niet moeilijk over lage(re) scores. Dat wil zeggen: als je daar gewoon hard voor gewerkt had. Meer dan je best kon je niet doen. Ik vind dat een prettige gedachte. Pas was ik zelfs een keer heel erg trots op een lage score die ik…
Eén keer in de drie maanden is het tijd voor mijn vinger-aan-de-pols-afspraak bij de huisarts. Dan heb ik een dubbele afspraak en mag ik al mijn lichamelijke vragen stellen. Dat deed ik voor ik genas van mijn hypochondrie elke drie weken en liefst nog een beetje vaker. Nu roep ik echter elke drie maanden: "Ik…
Mijn burn-out was er niet van de ene op de andere dag. Die kondigde zich al jaren aan. Eerst fluisterend, toen pratend en tot slot keihard schreeuwend. Zó hard dat ik het niet meer kon negeren en me ziek meldde. In de jaren dat mijn burn-out er al was en ik die negeerde, deed ik…
In mijn jaren als hypochonder heb ik om me heen nogal vaak gehoord: "Zit het tussen je oren?" Er zijn allerlei varianten op die vraag, maar de gedachte erachter is altijd hetzelfde: je bent niet ziek, maar dat dénk je alleen maar. Ik kan héél erg kwaad worden om die vraag. Toen ik nog een…
Het is vandaag precies 52 weken geleden dat ik met een grote glimlach op mijn gezicht en een enorm opgelucht en trots gevoel een grote ggz-instelling verliet. Ik had net de allerlaatste sessie achter de rug in mijn strijd tegen hypochondrie. Het voelt alsof we vandaag een jaar verder zijn. Qua datum is dat uiteraard…
Wie ooit een pilletje heeft geslikt, heeft te maken gekregen met een bijsluiter. Het is zoiets als een gebruiksaanwijzing bij apparaten. Ze zitten er wel bij, maar wie leest die dingen? Ik niet. Ik heb het ooit wel gedaan hoor, maar dan was daar een goede reden voor, vond ik. Inmiddels lees ik al jaren…
Jaren geleden riep ik al eens tegen mijn huisarts: "Nodig mij maar uit voor een informatieavond over hypochondrie. Ik wil wel spreken voor artsen. En nodig dan vooral ook de assistentes uit, want daar begint het al." Dat aanbod staat nog steeds, voor iedereen die dit leest. En dit is wat ik zou willen vertellen…
Soms heb ik een probleem, maar blijkt het probleem eigenlijk helemaal niet het probleem te zijn. Dat klinkt vrij filosofisch, maar is simpeler dan het nu klinkt. Iedereen heeft namelijk af en toe een probleem. Dat is vervelend, maar in principe hoeft dat niet problematisch te zijn. Volg je het nog? Ik ga het vandaag…
Vroeger was alles beter, hoor ik regelmatig. Maar is dat zo? Vroeger, toen ik nog een hypochonder was, vond ik echt niet alles beter. Nee, dan nu. Nu mijn hypochondrie genezen is, vind ik veel dingen beter. Vroeger was niet alles beter. Vroeger, toen ik nog een hypochonder was... ...zat ik elke drie weken bij…
Hoofdtaal 