Het was weer tijd voor mijn driemaandelijkse afspraak bij de huisarts. Samen met mijn psycholoog maakte ik een lijstje met vragen die ik zou stellen. En ineens vloeiden er tranen, want ik wilde geen lijstje maken. Ik wilde niet al die vragen hebben. Maar toen vroeg mijn psycholoog me om mezelf een cijfer te geven…
Lees verder ➞ Als ik mezelf een cijfer zou geven qua hypochondrie
Stiekem droom ik al jaren van het podium. Nee hoor, ik hoef geen musicalster te worden en cabaret gaat het ook niet worden, maar ik zou het fantastisch vinden om een 'podium' te hebben waarbij ik mensen/artsen iets kan vertellen over hypochondrie en/of autisme. Het is zo'n droom waar ik het zelden over heb, maar…
In al mijn jaren in hulpverlenersland heb ik heel wat verschillende hulpverleners gezien en ik heb ontdekt dat ieder zo zijn of haar eigen draai geeft aan het 'hulpverlenen'. Maar op een aantal fronten zijn alle hulpverleners hetzelfde... Dit heeft elke (huis)arts ooit gezegd Mijn gang door hulpverlenersland begon ooit jaren geleden met heel veel…
Het is nog maar tweeënhalf jaar geleden dat ik genas van mijn hypochondrie. Toch kan ik me gelukkig al een heleboel dingen uit al die jaren dat ziekteangst mijn leven beheerste nu niet meer voorstellen. Tijd om al die dingen eens op een rijtje te zetten. Hypochondrie ~ Ik kan me niet meer voorstellen... Jarenlang…
Lees verder ➞ Hypochondrie ~ Ik kan het me niet meer voorstellen
"Maar dan ben ík straks weer de hypochonder," verzuchtte ik. Ik moest naar de huisarts en ik had een vraag die deed vermoeden dat ik was teruggezakt in al mijn ziekteangst. Dat was ik echter niet, want deze keer was het de schuld van de psychiater... De waslijst met prikverzoeken Met mijn (eerste) psychiater had…
Het is me gelukt! Drie maanden tussen twee consulten bij de huisarts zonder enige vorm van contact. Geen mailtjes of telefoontjes of wat dan ook. Gewoon helemaal geen contact. Maar dat was me toch al vaker gelukt sinds de genezing van mijn hypochondrie? Ja, maar altijd ja met een maar en nu ja zonder maar.…
Het is nu bijna twee jaar geleden dat ik met een grote glimlach mijn laatste therapiesessie in de strijd tegen hypochondrie verliet. Ik was ervan bevrijd! Van die therapie, maar meer nog: van de hypochondrie. Ik noem mezelf sinds die dag genezen. Er was echter nog één laatste stap die gezet moest worden. Nog één…
Mijn rapporten waren vroeger prima, maar mijn ouders deden ook niet moeilijk over lage(re) scores. Dat wil zeggen: als je daar gewoon hard voor gewerkt had. Meer dan je best kon je niet doen. Ik vind dat een prettige gedachte. Pas was ik zelfs een keer heel erg trots op een lage score die ik…
Een poosje geleden kreeg ik van mijn moeder via de app een fotootje. Het was een advertentie met een vraag om een nieuwe doktersassistente. Dat stuurde mijn moeder me uiteraard niet omdat ze dacht dat ik zou gaan solliciteren. Nee, hier was iets anders aan de hand: de praktijk waar ik patiënt ben, zocht een…
Lees verder ➞ Sollicitatiecommissie nieuwe doktersassistente
Geen idee of je hier ook last van hebt, maar ik zie een terugkerend patroon in pijn en wat daarmee gebeurt als je het naar een dokter stuurt. Let maar eens op. Als je maanden met pijn loopt en uiteindelijk besluit er maar eens mee naar een dokter te gaan, weet je al bijna zeker…
Hoofdtaal 