Boeken en ik zijn altijd al een goede combinatie geweest. Voorlezen vond ik geweldig en zodra ik zelf kon lezen, verslond ik boeken. Toch ging het op een gegeven moment fout. Ik ging steeds minder lezen en miste het. Ik ondernam actie en leerde mezelf ‘opnieuw lezen’.
Boeken en ik
Als je mij als kind een poosje niet hoorde, kon je er zeker van zijn dat ik ergens in een hoekje in een boek gedoken zat. Als ik een zielig boek las, moest ik huilen. Als ik niet kon stoppen met lezen, liep ik met een boek in mijn handen de trap af, op weg naar de eettafel. Aan tafel was lezen verboden, maar o, wat had ik het soms graag gedaan. Ik moest en zou lezen. Ik vond het zó heerlijk.
Op de basisschool mochten we in mijn beleving altijd lezen als we klaar waren met ons werk. Ik vond dat prima. Als je mij een boek gaf, was ik blij. Snel mijn werk maken dus en vervolgens in een fijn boek duiken. Toen ik alle boeken van de schoolbibliotheek wel zo’n beetje gehad had, mocht ik boeken van thuis meenemen. Hoe fijn was dat! En gingen we op vakantie? Dan moest er voor mij een extra tas mee, gevuld met boeken.
Lezen voor de literatuurlijst
Op de middelbare school moest ik lezen voor de leeslijst. Dat gaat bij veel jongeren ten koste van het plezier en de motivatie. Ik vond de boeken van de lijst niet geweldig, maar las ze braaf. Ik had die boeken toch zo uit en dan las ik daarna wel weer een leuk boek. Ik bleef dus lezen, ook op de middelbare school.
Help, ik lees niet meer!
Ik ging studeren en werken. Ergens daar ging er iets mis, want langzaam maar zeker begon ik steeds minder te lezen. Ik kocht soms voorleesboeken voor de klas. Die las ik uiteraard eerst zelf. Ik las ook wel boeken voor mezelf, maar dat werden er steeds minder. Ik zag op een gegeven moment dat ik al heel lang geen boeken had geleend bij de bibliotheek. Ik miste de boeken, de verhalen. Wat was er mis gegaan?
Wat er mis was gegaan, was dat ik veel te onrustig was. Ik had de rust niet om te lezen. Mijn werk, mijn telefoon, mijn huishouden, mijn studie, alles leidde me af. Achteraf gezien was mijn burn-out toen al aanwezig, maar die negeerde ik nog. Hoe dan ook, ik had geen concentratie en ik miste de boeken. Wat te doen?
Opnieuw leren lezen
Het was zomervakantie, twee jaar geleden. Ik had een flinke voorraad boeken gehaald, maar merkte dat ik er niet in las. Het lukte gewoon niet. Ik kon mezelf er niet toe zetten, maar ik wilde wel heel graag. En toen ontstond er een plan.
Twee keer per dag zette ik een timer op een half uur. Ik zette in die halve uurtjes mijn telefoon op vliegtuigstand, zodat die me niet zou afleiden. Ik verplichtte mezelf om elke dag twee keer een half uur te lezen. Dat bleek bij mij de sleutel. De eerste paar keren vond ik een half uur héél erg lang. Als ik eenmaal in een boek zat, maakte ik er zo een uur van. Beginnen bleef lastig, maar de wekker hielp me.
Inmiddels zet ik geen wekker meer. Ik verplicht mezelf ook niet meer om elke dag een uur te lezen. Het hoeft gelukkig ook niet meer. In die zomervakantie waarin ik mezelf ‘trainde’, vond ik het lezen helemaal opnieuw uit. Ik lees weer, minstens één boek per week. Ik geniet er net zo hard van als vroeger! Beginnen in een boek is nog steeds af en toe lastig, maar ik kan ook weer uren verdwijnen in verhalen. Heerlijk!
Hoofdtaal 
Wat fijn dat je leesliefde weer helemaal terug is! Ik kan er ook enorm van genieten.
LikeGeliked door 1 persoon
Bij mij is het meestal een kwestie van er bewust tijd voor maken, en dan niet meteen weer opspringen. Na 10 minuten lezen word ik dan rustiger, en krijg ik er plezier in.
LikeLike
Ja, dat is dus herkenbaar. En beginnen in een nieuw boek is af en toe ook een ‘drempel’.
LikeLike
Dat is precies wat ik nu een beetje heb. Ik wil erg graag lezen, maar ben bang voor ‘enge’ verhalen.
Ik heb me wel voorgenomen om bij mijn volgende bezoek aan Nederland eens de Slegte in te duiken.
Ik wens je nog veel leesplezier!
LikeLike
Dan misschien beginnen met een ‘simpele’ roman?
LikeLike
Mij helpt het soms om een boek te lezen wat ik al ken. Dan weet ik dat het niet eng is 😉
Enne… als je even laat weten wat jouw definitie van ‘eng’ is, dan kom ik met een lijstje boeken die niet eng zijn!
LikeLike
Op de middelbare school mocht ik gelukkig zelf boeken kiezen om te lezen. Nu was ik wel een heel gemotiveerde leerling, dus koos ik boeken van gewone dikte (en niet Het Gouden Ei, zoals al mijn klasgenoten). Ik merkte wel dat ik tijdens mijn studie de afgelopen jaren minder las. Nu stel ik voor mezelf een leesdoel aan het begin van het jaar. Dit jaar wil ik bijvoorbeeld minstens 22 boeken lezen en dat gaat gelukkig ook lukken. En een e-reader helpt bij mij, want nu lees ik ook in bed.
LikeLike
Ja, een e-reader leest in bed inderdaad veel fijner dan een papieren boek. Ik lees in bed ook papieren boeken, maar soms overweeg ik twee boeken tegelijk te gaan lezen, zodat ik voor in bed altijd de e-reader heb;).
LikeLike
Zo herkenbaar en dus zo’n fijn artikel. Door mijn studie, blog en mijn bedrijf kom ik er voor mijn gevoel ook niet meer aan toe. Alhoewel ik mijn telefoon of Netflix best eens in kan ruilen voor een boek.
LikeLike
Dat was het dus bij mij ook, dat ik uren telefoon kon inleveren. Mijn telefoon was een soort ‘afleiding’. Door je telefoon scrollen kost minder concentratie dan een boek lezen. Nog steeds wel een ‘gevaar’ hoor.
LikeLike
Ik lees al jaren… en zou het niet kunnen missen… lezen is zo fijn!
LikeGeliked door 1 persoon
Het eerste deel vanje verhaal herken ik, ook het tweede deel van “lezen voor de lijst had ik geen probleem mee maar ik was toen al wat ouder, deed de moeder MAVO en HAVO toen de kinderen de deur uit waren. Het lezen schoot erbij in vanaf dat ik enthousiast ging bloggen;-)
LikeLike
Maar met al die blogs verslind je stiekem ook heel wat woorden!
LikeLike
Zeker. Maar met een goed boek kun je makkelijk een paar uur “van de wereld zijn”, en dat kan ik me nu ff niet veroorloven, logjes vragen steeds maar even tijd.
LikeGeliked door 1 persoon
Een wekker zetten om te lezen… lijkt me enorm heftig, maar het heeft dus wel gewerkt. Tijdens mijn studentenleven ben ik fantasy beginnen lezen, dus met dat lezen ging het nog wel. Bij mij waren het de eerste jaren als leerkracht die erin hakten. Tot ik besefte dat ik ongelukkig werd zonder verhalen om in weg te duiken. Toen heb ik mezelf toegelaten om elke dag te ‘gewoon’ te lezen. Ik vermoed dat ik aangenamer gezelschap ben nu (op momenten dat ik niet aan het lezen ben, tenminste).
LikeLike
Ja, dat is herkenbaar. Ik heb verhalen ook echt nodig. Even uit mijn eigen hoofd, in het verhaal van een ander.
LikeLike