Even geduld heb ik soms. Maar niet heel veel. Het weinige geduld dat ik heb, wordt al heel lang op de proef gesteld. Ik waag maar weer eens een blogje aan de wachtlijstproblematiek in de GGZ, want de soap loopt ‘lekker’ lang door.
Wachten duurt lang
Wachten duurt lang, zeggen ze. Dat zal allemaal wel zo zijn, maar ik sta nu
negen maanden op de wachtlijst voor een behandeling die gericht is op mijn
hypochondrie. Ik had gehoopt (en oké, gedacht) dat ik inmiddels wel aan de
beurt zou zijn, maar dat ben ik niet.
Ik schreef al eerder dat het allemaal wat vaag was en dat het lang duurde én dat men ook nog een partijtje moeilijk deed over privacy. Ik geloofde daar niet zo in; ik dacht meer dat ze gewoon niet wilden zeggen hoe vreselijk lang de wachtlijst nog was.
Actie
Het leek voor mij onmogelijk om antwoord te krijgen op mijn vragen en daarom waagde uiteindelijk de huisarts zich in het gangenstelsel van kastjes en muren. Hij hield standvastig vol, waar ik al was afgehaakt. Ik moest namelijk de administratie bellen en van de administratie de behandelaar en zo bleef ik dus maar in een cirkeltje ronddraaien en kwam ik nooit iets te weten. Mijn huisarts zocht het wat hogerop. Ook dat had geen effect, maar dat bleek vooral te komen omdat degene die hij moest hebben op vakantie was.
Er is beloofd dat de meneer-in-pak-met-veel-geld-op-de-bank-en-een-dure-auto na zijn vakantie mijn huisarts gaat bellen. Ik ben benieuwd of meneer dat ook gaat doen. In ieder geval is er tot die tijd nog een klein sprankje hoop.
Het duurt nog wel ‘even’
Mijn huisarts kreeg wél te horen wat ik al vermoedde, maar van niemand bevestigd kreeg. Het kan nog wel een jaar duren voor ik aan de beurt ben. Ja, dat is inderdaad in totaal ruim twintig maanden wachten dan. Bizar.
Ik was woest, toen ik dat hoorde. Mijn huisarts was de brenger van de boodschap en dus ook degene die mijn frustratie aan moest horen, ondanks dat hij er alles aan had gedaan.
Hij legde uit dat de instelling dit ook niet wil. “Zij zitten met te weinig mensen en met geld enzo, zij willen dit ook niet.” Dat kon mij allemaal niet schelen. “Ik ben een méns, geen instelling, dat is erger. Ik ben hier het slachtoffer van.” Dat was hij helemaal met me eens, maar veel meer dan wat er nu al was gedaan, kon er niet aan gedaan worden. We onderzochten nog de mogelijkheid van een andere instelling, maar concludeerden dat dat op dit moment niet kan. Wachten dus.
De gevolgen van de zieke ggz
Dit hele gedoe heeft nogal grote gevolgen. Die gevolgen zijn er voor mij, maar ook voor anderen. Dat ik me rot voel, is voor mij heel vervelend. Maar ook anderen hebben hier last van. Ik houd bijvoorbeeld plekken bij de huisarts bezet die beter naar anderen zouden kunnen gaan en mijn familie en vrienden maken zich stiekem soms meer zorgen om mij dan ik weet.
Een ander gevolg is dat ik niet kan werken voor ik mijn behandeling heb gehad. Dat betekent dat ik mijn twee jaar ziektewet vol ga maken en dat ik uiteindelijk heel stilletjes van de arbeidsmarkt dreig te verdwijnen. Dat wil ik niet. Dat had ik nooit gedacht. Dat doet pijn. Maar dat is wat het is.
En tot die tijd? Tot die tijd blijf ik hier af en toe over bloggen, tot er ein-de-lijk iets gedaan wordt. En ja, dan kijk ik naar de politiek. Die roepen namelijk allemaal heel hard iets over wachtlijsten inkorten enzo. Prachtige woorden, maar het wachten is op de daden.
Hoofdtaal 
Pff, wat shit… Die wachttijd is echt bizar lang!
LikeLike
Onacceptabel, maar helaas niets aan te doen.
LikeLike
Prachtig beschreven, zo herkenbaar. Maar vooral, wat ben jij ook een moedig mens en ja dat is een compliment, dus geen GEMAARRR…haha
LikeLike
Dankjewel!
LikeLike
Ik kan me je frustratie levendig voorstellen. Grote kans dat dit een domme vraag is, en dat je dit allang onderzocht hebt, maar is het anders een optie om niet bij een instelling maar bij een goede particuliere psycholoog hulp te zoeken? Die hebben vaak minder lange wachtlijsten.
LikeLike
Geen domme vraag. Ik heb al hulp bij een vrijgevestigde praktijk. Er is echter daarnaast een behandeling nodig van mensen die echt gespecialiseerd zijn in angst. En tja, daar is helaas deze instelling voor. Maar ik ben wel superblij dat ik wél hulp heb in ieder geval. Er zijn namelijk ook mensen die zo lang moeten wachten en die dan helemaal geen hulp hebben. En de hulp die ik heb, is heel goed, maar voor die angst is dus meer nodig.
LikeLike
Ja die wachtlijsten zijn me een drama. Ik kwam vorig jaar terecht bij de crisisdienst, en het heeft uiteindelijk vier maanden geduurd voor ik echt hulp kreeg, in de vorm van een opname. Inmiddels heb ik alweer een tijdje thuis, en ik heb ook al een tijdje een vaste psycholoog. Na twee keer op een wachtlijst te hebben gestaan, omdat mijn vorige psycholoog na een aantal sessies mede deelde dat ze stopte bij het GGZ. Inmiddels sta ik weer op een nieuwe wachtlijst voor onderzoeken en voor pmt therapie, het is toch eigenlijk om te janken.
LikeLike
Zucht, zucht, zucht… En dan die wisselingen ja. Drama.
LikeLike
Vreselijk als je moet zitten wachten op hulp die je echt nodig hebt.
Hopelijk word je in tussentijd voldoende opgevangen.
LikeLike
Gelukkig wel, maar ik heb die andere behandeling ook nodig.
LikeGeliked door 1 persoon
En dan vinden ze het gek dat mensen depressief, voor de trein, opgebrand enzovoorts raken.
LikeLike
Ja, diep triest.
LikeLike
De hele zorg is zwaar ziek. Als ik bijv. Henk in een thuis onder zou willen brengen loop ik tegen wachtlijsten van een jaar aan. Nou heeft Henk thuis 24 /7 mijn mantelzorg maar ook voor alleenstaanden gelden die wachttijden. Maar in de geestelijke gezondheidszorg zorgen die wachttijden regelmatig voor “bommen die op scherp staan” in de samenleving.
LikeLike
Dat is ook belachelijk ja, dat er voor zoiets zo’n lange wachtlijst is. Stel dat het je echt teveel wordt, zou er snel een andere plaats nodig zijn…
LikeLike
Om een indicatie te krijgen moet je slecht genoeg zijn, eerder kun je niet de wachtlijst op!
LikeLike
Ah wat frustrerend zeg! Ik kan me voorstellen dat je daar op z’n zachtst gezegd nogal van baalt. Je wilt graag geholpen worden en dat zou eigenlijk reden genoeg moeten zijn om die hulp te krijgen. In ieder geval eerder dan dat je de hulp nu krijgt. Pff, dat soort systemen passen toch eigenlijk niet bij deze tijd en zouden echt eens op de schop moeten.
LikeLike
Dat soort systemen moeten inderdaad anders. En dus blijf ik schrijven. Wie weet helpt het 😉.
LikeLike
Een klein voordeeltje: je hoeft niet dat hele jaar naar irritante wachtmuziekjes te luisteren! 😛
LikeLike
Hahaha, dat is waar😜.
LikeLike
De wachtlijsten zijn inderdaad bizar lang!
Maar het mag toch niet zo zijn dat jij daardoor van de arbeidsmarkt verdwijnt!!!?
LikeLike
Tja, dat mag inderdaad niet, maar het lijkt er verdacht veel op. Er kwam van de week weer een leuke baan voorbij. Ik was enthousiast. Tot ik me realiseerde hoe doodmoe ik was van alleen al het idee…zucht… Ooit, op een dag ben ik er weer, op de arbeidsmarkt. Maar hoe en wanneer en waar, geen idee nog.
LikeLike
In mijn opinie allemaal de schuld van de VVD, die al 9 jaar aan de macht zijn. Mark Rutte maakt er gewoonte van geld weg te trekken bij groepen met de minste weerstand. Zie wat er eerder gebeurde met de sociale werkplaatsen an nu al lang met de bezuinigingen op zorg. Hierdoor lopen ook veel verwarde mensen op straat. Op de korte termijn was het een excuus om “de economische crisis de baas te kunnen”, maar op lange termijn maak je er alleen maar meer mensen weerloos mee.
LikeGeliked door 1 persoon