Mijn verjaardag naderde met rasse schreden. Ik wilde het vieren, maar ik wist ook dat het me een heleboel energie zou kosten. Het was dit jaar mijn eerste verjaardag waarbij ik dat een beetje kon verklaren. Ik word zenuwachtig van een huis vol visite en dat is niet ‘stom’, maar dat is voor een groot deel omdat ik autistisch ben. Ik zocht een oplossing en vond die.
Visite betekent stress
Ik had er natuurlijk voor kunnen kiezen om mijn verjaardag niet te vieren, maar dat wilde ik niet. Ik besef ieder jaar dat het bijzonder is dat ik weer een jaar ouder word en daarom wil ik daar toch wel wat aandacht aan besteden.
Meestal betekent dat een huis vol visite. Ik word daar behoorlijk zenuwachtig van. Heeft iedereen te eten? Heeft iedereen drinken? Heeft hij/zij nou al een tweede keer koffie gekregen of niet? Is het wel gezellig? Is het niet te warm in huis? Is het al tijd om chips op tafel te zetten? Lopen de gesprekken wel? Heeft iedereen iemand om mee te kletsen? Ben ik gastvrij genoeg?
Zo’n verjaardag betekent dus een hoop onzekerheid en ik besloot dat ik dit jaar de energie niet had voor die onzekerheid. Maar hoe moest het dan wel?
“Waarom kan ik niet gewoon mijn verjaardag vieren?”
Ik legde mijn dilemma’s voor aan de psycholoog. Ik vond het zelf vooral heel stom dat ik niet ‘gewoon’ mijn verjaardag zou kunnen vieren. Hij verklaarde vanuit mijn enorme IQ-kloof en mijn autisme dat ik dat niet kan. Ik zie óveral mensen in huis, ik houd íedereen in de gaten en ik volg álle gesprekken. Je zou van minder overprikkeld raken. Goed punt. Bovendien komt iedereen op een andere tijd binnen. De één heeft dus al twee keer koffie op en de ander is net binnen en zet ik dan wel of niet al chips op tafel? Ik krijg daar de zenuwen van en overzie het dan niet meer. Als iedereen tegelijk zou arriveren, zou ik denk ik al meer rust hebben, maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Mijn eerste verjaardag als autist
Mijn psycholoog moedigde me aan mijn verjaardag te vieren zoals ik dat zou willen en zoals ik dat aan zou kunnen. Ik wilde een klein, overzichtelijk gezelschap en ik wilde niet in de stress hoeven zitten over of iedereen genoeg te eten en te drinken had. Ik nodigde alleen mijn moeder, broers, zussen en grootouders uit. Dat komt in mijn geval neer op een gezelschap van in totaal veertien mensen. Dat vond ik nét te overzien.
Verder besloot ik dat het een verjaardag met zelfbediening zou worden. Bij binnenkomst zou ik één keer voor drinken zorgen, maar verder mocht iedereen zichzelf bedienen. Er stond frisdrank, bier en wijn klaar en ik zette al vrij snel chocola en chips op tafel. En, ook niet onbelangrijk, ik had een begin- en eindtijd vermeld bij de mail en app met uitnodiging. Van half negen tot half elf was het bezoek welkom.
De verjaardag brak aan. Ik zette de meubels anders neer, zodat iedereen erin zou passen en zette het eten klaar. ROMMEL, schreeuwde mijn hoofd. Een vriendin kwam ’s middags een bos bloemen brengen en ik vroeg haar om even te kijken of het echt zo’n rommel was. Dat was het niet. Dat was het vooral in mijn hoofd.
’s Avonds arriveerde de visite. Heel even dacht ik: Ach, weg met die eindtijd, gaat toch prima zo? Na een uur was ik blij dat die eindtijd er wel was. Na twee uur was iedereen vertrokken. Ik ruimde op, bracht mijn huis terug in zijn originele, zeer opgeruimde staat en ging naar bed. De volgende dag kon ik nog gewoon ‘leven’. Ik was niet totaal versleten of overprikkeld. Het was dus goed zo. Ik had geleerd dat autisme en een huis vol visite prima samen kunnen gaan, maar dan wel op mijn manier.
Hoofdtaal 
Dat klinkt goed! Ik heb na mijn afgelopen verjaardag bedacht dat ik alles in kleinere groepjes verdeel. Met een groep eten op dag 1, met de andere later spelletjes doen enz. Veel relaxter!
LikeLike
Ja, veel relaxter inderdaad! Heb ik ook nog wel over nagedacht, maar dan heb ik een paar avonden/middagen drukte, dus dat vond ik ook niet zo’n goed idee. Dan dus maar gewoon voor een zeer select gezelschap;).
LikeLike
Wat goed! En wat fijn dat het op deze manier veel beter te doen is!
Ik (zonder autisme) heb zelfs al met een huis vol dat ik aan het zoeken ben van, wie heeft er nog geen 2e bakje op? Wie is al toe aan fris en wanneer zet ik chips neer? 😉
Dus kan me heel goed voorstellen dat het lastig is,
‘Op jouw manier’ is juist super toch? Ze komen ook bij jou op visite, dus daar hebben ze t mee te doen 😉
LikeLike
Ja, deze manier is me echt goed bevallen!
LikeLike
Je vergeet nog; heb ik wel genoeg in huis?
Weer heel herkenbaar. Ik werd dit jaar 60 en dat had ik heel graag willen vieren met een feestje maar het ging gewoon niet wat de stress betreft.
Die dag 26 februari ging ik met Lief naar den Haag en het was zo warm weer. We hebben op dakterras koffie gedronken en daarna naar de Pier in Scheveningen en daar buiten gegeten.
Het was prima zo.
maar toch had ik wel graag een dans feestje of iets met Franse muziek willen hebben.
Kan altijd nog maar weet dat ik het niet aan kan.
Van harte gefeliciteerd en wat fijn dat je het zo heb kunnen vieren met je familie.
lieve groetjes
LikeLike
O, maar zo’n feestje samen lijkt me ook prima! Heb ik wel genoeg in huis is voor mij geen vraag; ik had zes weeshuizen kunnen voeden;). Is het te koud is ook nooit een vraag. Altijd hittegolf op mijn verjaardag :).
LikeLike
Ik vier geen verjaardagen, ook die van mezelf niet. Ik vind het heel knap dat je de moeite hebt gedaan en ben blij dat je er geen spijt van hebt.
LikeGeliked door 1 persoon
Gefeliciteerd! 😀 Leuk dat je je verjaardag gewoon gevierd hebt, ondanks alle bedenkingen enzo. Lang leve oplossingsgericht denken!
Vorig jaar heb ik mijn verjaardag in een café gevierd en dat vond ik een enorme verademing ten opzichte van mensen thuis uitnodigen (en mezelf dan continu zorgen maken). Het was alleen wel een stuk duurder dan een feestje thuis, vandaar dat ik mijn verjaardag dit jaar min of meer “overgeslagen” heb, maar volgend jaar wil ik het weer op die manier aanpakken.
LikeLike
Haha, vorig jaar ben ik uit eten gegaan. Inderdaad prijzig, maar voor jezelf heerlijk rustig! Ik vond dertig worden daar een prima smoes voor😉.
LikeLike
Gefeliciteerd nog met je verjaardag. Fijn dat het op deze manier te doen was om je verjaardag te vieren.
LikeGeliked door 1 persoon
Overwinning je.
Top.
LikeLike
Overwinningkje stond er.
Als ik dat nu zo zie lijkt het mij geen goed woord. 🤔
LikeLike
Nee, de g tussen de n en k zorgt voor ruzie, moest ik altijd tegen de kinderen zeggen😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik deel het ook op in kleine groepjes, werkt idd prima en het is veel rustiger.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn verjaardag vier ik al heel lang niet met een grote groep mensen, om dezelfde redenen die jij noemt. Maar als we andere verjaardagen vieren of vierden was dat altijd op basis van zelfbediening dat scheelt een heleboelstress.
LikeLike
Ja, zelfbediening is wel echt de uitvinding van de eeuw hoor!
LikeLike
Nog van harte gefeliciteerd , en knap dat je het toch hebt gevierd .
Zelf vier ik al jaren mijn verjaardag niet meer , is te confronterend gezien mijn verleden en dat ik veel van mijn dierbare op zo’n dag nog extra mis en daardoor dan ook teveel triggers .
Wel doe ik iets samen met mijn man want dat vind ik wel super belangrijk , en dan kunnen we het toch vieren op onze eigen manier
LikeLike
Heftig, als je je verjaardag niet kunt vieren vanwege triggers. Wel mooi dat jullie een manier hebben gevonden om er toch bij stil te staan.
LikeLike
Ik vier mijn verjaardagen ook, maar ook op mijn manier. Ik spreek liever het hele jaar door individueel met mensen af ter ere van mijn verjaardag dan met een heel huis vol visite. Je kunt dan immers toch niet eens echt contact met elkaar maken vind ik.
LikeLike
Dat is ook nog een ding ja. Je spreekt niemand als je heel de avond heen en weer moet rennen naar de keuken.
LikeLike
Voila… en meer moet dat niet zijn… jij content en de genodigden content… een geslaagd feestje 🙂
En bij deze een hieperdepiep 🙂
LikeGeliked door 1 persoon