VVP-pilletje

Hoogste tijd voor weer eens een beetje hypochondrische humor. Zo heb ik na een acute blabla, die inmiddels genezen is, ook nieuwe medicijnen voorgeschreven gekregen. Vandaag leer je hier alles over het VVP-pilletje.

Brein of lichaam

Ik had last van een steeds terugkerende pijn. Zul je net zien, elke keer als ik bij de huisarts was, had ik er natuurlijk nét geen last van. Toch liet ik het hem regelmatig controleren, maar echt een oorzaak vinden kon hij niet. Het zat me dwars. Op een dag liet ik het hem weer controleren, maar mooi dat ik natuurlijk nergens last van had. Hij kon van alles doen, maar het deed geen pijn. Dan niet. Later die dag kwam de pijn weer terug. Waarom dan niet als ik het na laat kijken?!

Drie weken later kwam ik terug voor mijn volgende ‘vaste afspraak’. Het zat me nog een beetje dwars. Op mijn briefje stond dan ook: Waarom voel ik niks bij onderzoek en de rest van de dag wel? Mijn huisarts had daar wel een verklaring voor: “Dat doet jouw brein. Je krijgt een pijnprikkel, maar een ander zou het niet eens voelen. Jouw brein merkt het op. Dat is ook je autisme. Je linkt het aan andere keren dat het pijn deed en je gaat je zorgen maken. Een ander zou de prikkel niet eens voelen.” Hm, daar was ik het niet mee eens, maar dat zei ik niet.

Vies veel pijn

Weer drie weken later. Het zat me nog steeds een beetje dwars. Op mijn briefje stond deze keer dan ook: Ik wil nog even gezegd hebben dat het niet ‘een beetje’ pijn doet, maar dat het soms gewoon vies veel pijn doet.

Mijn huisarts las het. “Heb ik gezegd dat het maar een beetje zeer doet?” Daar kwam het voor mij wel op neer. Hij kon het oordeel over zichzelf wel vast vellen: “Sjongejonge, wat een slechte huisarts. Niet invoelend, lomp, onhandig.” Dat waren zijn woorden hè, niet de mijne, voor alle duidelijkheid.

VVP-pilletje

Hij had ook nog een oplossing: “Ja, soms doet het vies veel pijn. Zal ik daar dan niet gewoon een vies-veel-pijn-pilletje voor voorschrijven?” Die vond ik natuurlijk leuk. “Ja, een VVP-pilletje. Ik voel hier een blog borrelen.” Maar ja, ik heb iets tegen VVP-pilletjes. De meeste VVP-pilletjes werken bloedverdunnend en mijn bloed is van zichzelf al niet zo goed in stollen. Om het dan ook nog te gaan ‘voeren’ met VVP-pilletjes vind ik een beetje eng. Dat zei ik natuurlijk niet; dat dacht ik. Ik zei wel iets over humor en bloggen. Ik ging zonder VVP-pilletje de deur uit. Maar ik had wel weer even gelachen en dat is nog altijd een heel fijn medicijn!