De opbrengst van een weekje rust

Categorieën Autisme, Psychische gezondheid, , , , , , , 19 Reacties op De opbrengst van een weekje rust

Het was tijd voor mijn wekelijkse therapiesessie. Ik had elke dag een afspraak gehad en ik was het zó zat. Ik wilde het liefst alleen nog maar boeken lezen. Het ging over wat ik zou kunnen, nú, vandaag. “Ik zou het liefst een week met een boek op de bank gaan liggen. Gewoon, een week niks doen; kleuren, lezen, beetje bloggen, elke dag naar buiten.” Een week rust werd vervolgens mijn ‘weekopdracht’.

Vakantie
De volgende dag had ik nog twee afspraken. Ik moest naar de arbo en had een verjaardag. De arbo slurpte mijn allerlaatste beetje energie op, maar ik besloot dat ik de verjaardag toch ook nog maar even ging doen.

Na de verjaardag, op vrijdagavond, kwam ik thuis. Het voelde alsof ik vakantie had gekregen. Ik hoefde even helemaal niets. Er zou geen wekker gaan en mijn eerstvolgende afspraak was op de donderdag erna. Dan zou ik weer therapie hebben.

Ik had mezelf een nogal strak ritme opgelegd. Acht uur de wekker, vaste dagindelingen, enz. Dat is goed en daar doe ik het goed op, maar het begon me op te breken. Ik voelde me zó opgejaagd. Bovendien werd ik weer somber. Ik had het gevoel dat ik terug in mijn depressie aan het glijden was en dat gevoel was eng.

Rustig aan
Wat er in de week rust gebeurde, was dat ik spontaan weer uit kon slapen. Ik word normaal voor de wekker van acht uur wakker, maar als ik de wekker om vijf uur zou zetten, zou ik ook voor de wekker wakker worden. Zo werkt mijn systeem nu eenmaal. Vervolgens bleef ik heerlijk lang in bed liggen. Ik bestelde online wat kleding, want opeens voelde dat niet als een last, maar als iets leuks. Ik las ’s morgens in bed boeken. Ik vond het heerlijk.

Uiteraard ging het huishouden door, dus ik draaide ook wat wasjes en ik kookte en deed de wekelijkse schoonmaakbeurt van mijn huis, maar nu er geen druk was, was dat allemaal opeens een stuk minder belastend dan in de voorgaande weken. Het maakte allemaal even niet uit wanneer ik wat deed, want ik had toch heel de dag de tijd.

Lezen en schrijven
Ik had voorspeld dat zo’n week rust ervoor zou zorgen dat ik veel zou gaan schrijven. Dat was precies wat er gebeurde. De ideeën voor blogs bleven maar komen. Nu is dat eigenlijk altijd wel zo, maar dan schrijf ik ze op en dan krijg ik bij het uitwerken vaak niet meer helemaal gezegd wat ik wil zeggen. Nu ging ik steeds zitten zodra er iets op kwam borrelen en ik vond het heerlijk.

Daarnaast ging ik weer lezen. Twee dagen voor ik zei dat ik rust wilde, had ik een uur op de bank gezeten met mijn boek zonder het open te doen. Het lukte niet. Mijn telefoon leidde me af en als dat het niet was, stond ik wel weer in de keuken, op zoek naar iets te snoepen (en nee, dat was er niet, maar ik ging toch steeds weer op zoek). Ik had de rust niet om te lezen.

In de dagen dat ik geen afspraken had, was lezen opeens heel makkelijk. Ik kon het zelfs ’s morgens, terwijl ik ook nog naar buiten ‘moest’ en moest koken. Dat kan ik anders niet, want dan kan ik pas lezen als alles gedaan is. Nu begon ik de dag zelfs vaak met lezen en vond ik dat heerlijk.

Buiten zijn was deze dagen ineens geen opgave meer, maar een cadeautje. Al op de tweede dag rust appte ik een vriendin: Ik wil nog minstens drie weken rust voorgeschreven krijgen. Conclusie: De rust deed/doet me goed. De fantastische opbrengst van een weekje rust was dat ik weer lichtpuntjes kon zien. Dat smaakte naar meer.

19 gedachten over “De opbrengst van een weekje rust”

  1. Dat klinkt heerlijk inderdaad! Fijn dat het je zo goed heeft gedaan. En dat wij hier kunnen meegenieten van al die schrijfsels 🙂

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik vind je post weer een feest van herkenning. En wat klinkt je week rust verrukkelijk. Ik wil dat ook! Als ik rust krijg, krijg ik ook veel ideeën voor blogposts.

    Like

    1. Ja, zo heerlijk! Mijn week rust werd steeds weer verlengd. Mijn blogs zijn dus al t/m 21 oktober geschreven;).

      Like

  3. Wat is het toch moeilijk he om rust te krijgen en te vinden. Hoe zou dat toch komen. Vroeger gingen we altijd met mijn moeder 6 weken op vakantie en we leefden zonder klok. Hebben we honger dan eten we, hebben we slaap gaan we naar bed.
    Onthoud goed hoe goed het voor je was en doe dit vaker.
    Gisteren kwam mijn man niet thuis eten en dat was zo een verschil. Ik hoefde geen energie te sparen om te koken en kok daardoor heel veel opruimen, gaf zo een heerlijk gevoel.

    Like

    1. Ja, de rust is al een paar keer verlengd. Het is inderdaad goed voor me. En het gekke is daf ik echt wel houd van ritme enzo, maar ik was er denk ik een beetje in doorgeslagen.

      Like

  4. Te veel ritme is ook weer niet goed 😉 Om die reden werk ik maar drie dagen, de andere dagen zijn met veel minder tot geen ritme.

    Like

  5. Wauw wat goed van je dat je die week rust doorzette met dit resultaat!
    Ik zou zeggen: schrijf het op voor een slecht moment. Maar het staat hier natuurlijk al geschreven:)

    Geliked door 1 persoon

  6. De troostrijke gedachte hieruit is natuurlijk “dat je best al een heleboel kunt doen”, je moet “alleen nog even” de rust vinden in jezelf om het zo ontspannen te doen.

    Like

    1. Ja, dat klopt. Zodra ik het idee heb dat er ergens druk achter zit, sla ik helemaal op hol. Heel irritant. Maar ik kan inderdaad al behoorlijk wat, zolang het maar niet ‘moet’.

      Like

  7. Geen plannen… alleen maar rust en alles op je eigen tempo daar heb ik ook soms nood aan. Binnenkort heb ik zo’n paar dagen… leuk vooruitzicht 🙂

    Like

  8. Ah fijn om te horen dat de rust je zo goed deed! Ik kreeg onlangs ook rust voorgeschreven en het is onvoorstelbaar wat voor, tja, rust je daar kan uithalen. Ik had helemaal niet verwacht dat het voor zoveel ruimte zou zorgen. Hopelijk kan je je nog lang vasthouden aan je lichtpuntjes.

    Like

  9. Dit is weer zo herkenbaar . Maar fijn om te lezen dat de rust je goed deed .
    Ik denk zo vaak nu moet ik echt even rust nemen , maar vaak zo ontzettend moeilijk en dan heel dubbel want ik verlang er dan echt even naar , maar dan nog gun ik het mezelf vaak niet .

    Like

    1. Ja, dat snap ik, wat je zegt over het jezelf niet gunnen. Het was mij denk ik ook niet gelukt als het geen ‘opdracht’ was geweest. Eigenlijk vreemd, want we hebben rust nu eenmaal gewoon heel hard nodig zo af en toe.

      Like

Reacties zijn gesloten.