Geloof op mijn blog

Categorieën Geloof, Psychische gezondheid, Wat niet achter 'n label past, , 23 Reacties op Geloof op mijn blog

Wacht even, je gelooft ergens in, niet op. Toch klopt de titel wel. Dit gaat namelijk niet over geloof in mijn blog, maar dit gaat over het schrijven over geloof op mijn blog.

Kwetsbaar onderwerp

Vorige week publiceerde ik een blog over zelfbeeld, naar aanleiding van een boek dat ik erover las. Vlak daarvoor publiceerde ik al een recensie over het boek ‘Je kunt het’. Er staan mooie tips in, maar het zijn boeken met een christelijke inslag. Wil ik de tips dan delen en het aspect van geloven weglaten?

Dat is niet wat ik wil, besloot ik. De eerste keer dat ik op mijn blog iets schreef over mijn geloof vond ik dat echt heel erg eng. Ik heb lang geaarzeld, de blog tig keer opnieuw gelezen en aangepast en uiteindelijk gepubliceerd. Ik was bang voor de reacties.

Waarom ik niet over geloof durf(de) te schrijven

Dat ik niet over mijn geloof durfde te schrijven, had een nogal duidelijke oorzaak. Ik groeide op in een christelijk gezin. Het geloof hoorde bij mij. Ik ging naar een christelijke basisschool. In het begin was dat leuk. Vanaf groep vijf niet meer.

Ik was anders. Ik kleedde me anders. Ik ging op zondag naar de kerk. Een groot deel van de klas geloofde niet. Geen probleem, maar ik was het buitenbeentje. Ik was ‘de refo’. Dat heb ik geweten. Het is me vaak verteld. Als het me niet hardop werd verteld, werd dat wel met blikken gedaan. Ik voelde me doodongelukkig. Ik vertelde mezelf: Zorg dat je geloof de rest van je leven onzichtbaar is.

Ik ging naar de middelbare school. Ik was opeens niet meer anders. Mijn klasgenoten geloofden. Ik was als zij. Zo kon het dus ook. Ik kon wel degelijk vrienden maken en ook ergens bij horen. Het waren denk ik de meest gelukkige jaren van mijn leven, die jaren op de middelbare school. op

De laatste jaren werkte ik op een christelijke school. Geloof was belangrijk voor mijn collega’s en voor mij en we konden er openlijk over praten. En toch…de angst zat er diep in. Ik volgde vijf jaar geleden een studie. Ik deed er álles aan om niet ‘de refo’ te zijn. Ik was bang om opnieuw buiten de groep te vallen. Want weet je nog? Mijn geloof moest onzichtbaar zijn, de rest van mijn leven.

Waarom ik toch over geloof schreef en blijf schrijven

Toen was er ineens een blog. Ik wist waar die over moest gaan, namelijk over mij, mijn diagnoses en over taboes die hoognodig doorbroken moesten worden. Maar ja, toen was er een taboe dat betrekking had op geloof, want ik wilde iets schrijven over of je als christen depressief kunt zijn. Later wilde ik schrijven over de combinatie van autisme en geloven en dat deed ik. De reacties waren positief. Natuurlijk was niet iedereen het met me eens en dat is prima, maar er was wél respect.

En dát heb ik de afgelopen jaren geleerd, in het ‘echte leven’, maar zeker ook hier. Je hoeft om je geloof niet buitengesloten te worden. Mensen kunnen er anders over denken, maar je nog steeds respecteren.

Geloof is voor mij een onderdeel van mijn leven. Het helpt me in moeilijke tijden en dat is wel waar het op de blog vaak over gaat. Er af en toe over schrijven lijkt dan onvermijdelijk en ik doe dat ook graag. En oja, er zijn helaas juist ook in christelijke kringen nog best wel wat vooroordelen en taboes als het gaat om de onderwerpen van mijn blog, dus die doorbreek ik graag. Ik wil het bespreekbaar maken.

Wil ik jullie over de streep trekken? Absoluut niet. Ik wil mijn ervaringen delen. En ik ben zó blij dat dat kan. Dat er respect is. Ik wil niemand wat opleggen, alleen maar mijn eigen ervaringen delen. Dat is waarom ik af en toe over geloof schreef en zal schrijven. Of je het wil lezen? Dat mag iedere lezer voor zichzelf bepalen.

23 gedachten over “Geloof op mijn blog”

  1. Ik vind het heel mooi dat je zoveel uit je geloof haalt. Alles wat je kan helpen is goed, toch? En blijf er vooral over schrijven als je dat wil!

    Like

  2. Ik kan me goed voorstellen dat het ontzettend eng is. Toen ik in Polen woonde, had ik namelijk een beetje het omgekeerde. Daar kwam ik terecht in een meerderheid die wél (streng) gelooft. Dat leverde soms flinke discussies op, en opgetrokken wenkbrauwen, maar het bleef bijna altijd netjes en eerbiedig. De meeste mensen deugen gewoon. 🙂 En inderdaad, zolang er niets opgelegd wordt, is het volgens mij ontzettend goed om ervaringen uit te wisselen en nieuwe/andere perspectieven te delen. Daar kunnen we alleen maar wijzer van worden, toch?

    Geliked door 1 persoon

    1. Dat is inderdaad vergelijkbaar, wat jij in Polen had. Ik vind het respect voor elkaar het meest belangrijk. En dat is er hier gelukkig!

      Like

  3. Geloof is een moeilijk onderwerp ook om over te bloggen. Toch ben ik blij dat ik de bijbel gelezen heb en nog steeds lees maar veel deel ik er niet over. Toch vind ik kapelletjes met een bijzonder verhaal leuk om te delen en ga ik heel graag naar Orientalis. Ik denk dat je je vooral niet tegen moet laten houden over je geloof te schrijven.

    Like

    1. Het moet denk ik ook geen verplichting zijn om er iets over te delen, maar iedereen moet wel de vrijheid hebben om te delen wat hij/zij wil delen en die vrijheid is er gelukkig!

      Like

  4. Mooi geschreven. Ik ben niet gelovig, niet in God of Mohammed of de Oergodin,
    Iets of wat dan ook. Maar zolang mensen maar niet predikend of evangeliserend bezig zijn, heb ik alle respect. Geloof is iets privé’s, dat onder gelijkgestemden prettig kan zijn, maar door anderen niet veroordeelt dient te worden. Net zoals gelovigen naar anderen met respect dienen te zijn.

    Like

  5. Ik vind het onwijs mooi dat je hier zo open over bent. Ik geloof zelf niet concreet in een geloof, maar ik geloof tegelijkertijd ook niet dat er helemaal niks is. Alhoewel ik wel vrij natuurkundig ingesteld ben, geloof ik niet dat je als je overlijdt zomaar ophoud te bestaan.
    Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen, schrijf vooral over de onderwerpen die jou bezighouden. Hiervoor is het immers jouw blog. Alhoewel ik snap dat het spannend kan zijn zoiets aan te kaarten.

    Like

  6. We hoeven gelukkig niet over alles een zelfde mening te hebben om met elkaar door één deur te kunnen. Zolang we elkaar niets opdringen is er niet mis met gevoelens delen toch?

    Like

  7. Ik denk dat je op je eigen blog vooral moet kunnen schrijven wat je wilt. Het is aan ons reageerders om daar gepast (of juist niet) op te reageren.

    Like

  8. Wel heel dapper dat je hier toch iets over deelt , want is toch vaak een dingetje .
    Maar waar het allemaal om draait is respect voor je medemens .
    Daar begint alles mee en dat is hier wel het geval

    Like

  9. Blijf ten alle tijden schrijven wat jij wilt. Niet iedereen zal er iets in terugvinden, of het met je eens zijn, maar.. dat hoeft ook helemaal niet. Iedereen mag zeggen en daardoor ook schrijven wat hij of zij wilt. En bevalt het niet, dat is dan pech. En met anders zijn, breng je kleur in het leven!

    Like

  10. Mooi dat je er zo open over durft te praten nu! Het is bevrijdend als je kunt en mag zijn wie je bent, zonder angst te hoeven hebben dat je voor ‘raar’ of ‘anders’ wordt aangezien.

    Like

    1. Ja, maar dat is ook wel een heel proces geweest, voor ik dat durfde. Geen spijt van, overigens!

      Like

Reacties zijn gesloten.