Soms kan een blog leiden tot iets moois en/of leuks. Zo schreef ik al eerder over een blog die leidde tot een interview met het platform Eva van de EO. Maar er gebeurde het afgelopen jaar achter de schermen meer moois. Nu achter de schermen inmiddels voor de schermen is geworden omdat alles is gepubliceerd,…
Lees verder ➞ Waar een blog toe kan leiden (2): pastoraat bij autisme
In het traject bij mijn loopbaancoach moesten ook andere mensen mijn kwaliteiten benoemen. Mijn zusje benoemde dat ik goed kan spreken voor groepen. En dat wakkerde een sluimerend vuurtje bij me aan. Zet mij maar voor een groep Ik herinner me nog zó goed dat er op (zondags)school gevraagd werd wie in de kerk voor…
Inhoud van 'Anders voelen, anders geloven' In 'Anders voelen, anders geloven' schrijven Hanneke Schaap en Gert van den Brink voor en over gelovigen met autisme. Het geloofsleven lijkt soms veel te vragen van je gevoel en juist voor mensen met autisme kan dat stuk van gevoel het geloof zo ingewikkeld maken. De auteurs gaan in…
Lees verder ➞ Boekenpraat: Anders voelen, anders geloven (H. Schaap-Jonker & G. van den Brink)
Eén van de dingen die ik lastig vind aan autisme is het kerkelijk leven. Naar de kerk gaan vind ik al ingewikkeld, maar lukt sinds een paar maanden meestal één keer per zondag. Maar het meest ingewikkeld vind ik toch het gemeenteleven: het 'met elkaar'. Want ik voel me anders en bovendien is het allemaal…
Door mijn autisme, burn-out en nog wat andere ingewikkeldheden vind ik het lastig om naar de kerk te gaan. De laatste keer dat ik er was, was in de zomer van 2020. Toch stond en staat hoog op mijn wensenlijstje om weer één keer per zondag fysiek naar de kerk te gaan. Dat is pas…
"Tegenwoordig zijn we bang voor de stilte," zei een dominee nogal overtuigd. Niet één keer, maar hij herhaalde het minstens twintig keer in zijn preek. Op een gegeven moment begon het me zelfs te irriteren. Ja, er zijn vast mensen bang voor de stilte, maar dit was wel een beetje stigmatiserend. Lang niet iedereen is…
Ze zeggen dat gedeelde smart halve smart is. Ik denk dat daar echt wel minstens een klein beetje van waar is, maar ik heb toch wat moeite met het hele principe van 'smart delen'. In mijn hoofd betekent gedeelde smart namelijk ook dat ik een ander 'opzadel' met mijn problemen en die ander dus belast…
"Kun je niet wat muziek aanzetten? Waar houd je van?" Ik weet nog heel goed dat mijn huisarts die vraag stelde. Het was bijna drie jaar geleden, toen ik hem tijdens een weekendconsult aan de telefoon had en het heel slecht met me ging. "En dan? Dan ga ik nóg erger janken." Dat was precies…
Gedicht naar aanleiding van een quote van Elisabeth Elliot: "Wij zijn verantwoordelijk voor vandaag. God bezit nog steeds morgen."
Hoofdtaal 