Zit eens stil!

Categorieën Autisme, Psychische gezondheid, , , , 20 Reacties op Zit eens stil!

Dat ik soms nogal nadrukkelijk aanwezig ben, zal iedereen in mijn omgeving beamen. Behalve druk in praten, kan ik ook druk zijn in bewegen. Ik kan dan letterlijk niet meer stil blijven zitten. Als het me toch lukt om te zitten, wiebelt er altijd wel iets. Een voet, een been, een arm, maar toch meestal een voet. Of ik niet gewoon stil kan zitten? Nee, soms niet.

Hoera, ik lees een boek!

Ik had een druk weekje gehad. Veel sociale contacten (dat was uiteraard vóór corona), weinig slaap, veel spanning. Dat resulteerde erin dat het me niet meer lukte om stil te zitten. Dat is een bekend probleem, maar ik weet ook dat ik dan het beste toch kan proberen te gaan lezen. Als ik namelijk eenmaal in mijn boek zit, kom ik meestal tot rust.

Ik had die dag vrij. Het was heerlijk. Koken, wandelen, kleuren, bloggen, slapen. Maar de onrust bleef. Ik moest van mezelf eigenlijk van alles doen. Als ik maar bezig bleef. De volgende dag stond er ook weer een therapiesessie op de planning die ik een beetje spannend vond. Ik had dus rust nodig. Maar hoe? Uiteindelijk lukte het me. Ik pakte mijn boek, sloeg het open én las. Hoera!

Wat ben ik allemaal aan het doen?

Na een half uurtje lezen, had ik de bank al van alle kanten gezien en had ik al in minstens tien verschillende houdingen gezeten. Voeten op de bank, kleermakerszit, liggend op mijn buik, liggend op mijn rug, hangend over de leuning, enz. Uiteindelijk eindigde ik in een niet zo ergonomisch verantwoorde houding, maar toch de lekkerste voor dat moment. Boek op de armleuning, hoofd op m’n hand en half zittend/half liggend op de bank. Rust, zou je denken.

Dacht ik ook. Maar toen zag ik opeens wat er op de vloer gebeurde met mijn voeten. Die bewogen alle kanten op en stonden geen seconde stil. Dus hoewel ik nu aan het lezen was, was er blijkbaar toch nog onrust. Kon ik daar niet gewoon mee stoppen? Nee, vond ik. Toch?

Wat onrust betekent

De volgende dag checkte ik het toch nog even bij mijn psycholoog. Ik vertelde hem dat me was opgevallen dat ik tijdens het lezen geen seconde stil had gezeten. Dat vond hij niet raar. Ik ook niet hoor, maar ik wilde het toch voor de zekerheid even navragen. Hij legde me uit dat het nu beter gaat met mijn hypochondrie. Die angst heb ik voor een groot deel achter me kunnen laten. Ik raak echter nog steeds regelmatig overprikkeld, want dat hoort nu eenmaal bij mijn autisme. Overprikkeling uitte zich tot voor kort vaak in angst. Nu komt de onrust er ook uit, maar dan anders. “Vroeger dacht ik dan dat ik ADHD had,” vertelde ik maar weer eens. En dat kon kloppen. Maar ik heb geen ADHD. Mijn gewiebel is absoluut geen uiting van ADHD, maar een uiting van innerlijke onrust en overprikkeling. Of ik er niet gewoon mee kan stoppen? Nee. Ik probeer het af en toe wel hoor, maar dan wiebel ik tien seconden later ongemerkt alweer verder. Laat me maar lekker wiebelen dus. Dat is hartstikke goed voor me.

20 gedachten over “Zit eens stil!”

      1. Ja! Het werd gedaan omdat mijn motoriek niet goed was en ik zo minder verkrampt was, maar achteraf denk ik: duh, overprikkeling.

        Geliked door 1 persoon

    1. Als mensen er wel last van hebben, probeer ik het inderdaad niet te doen. Maar van het idee dat het niet mag, ga ik alleen maar meer wiebelen🙈.

      Like

  6. Op de scholen van mijn twee zonen met ASS hadden ze van die speciale wiebelstoelen, daarmee konden de leerlingen aangenaam wiebelen. Ik vond het heel vernuftig! Ik moest daaraan denken bij het lezen van je post : )

    Like

    1. Ja, ik ken ze. Geen idee of dat voor mij had gewerkt, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen.

      Like

  8. Op de één of andere manier had ik bij jou een beeld van een super rustig meisje. Guess i was wrong. Trouwens, nu met dat virus dacht ik nog wel aan je ivm. die hypochondrie. Raak je hier niet mega van in paniek?

    Like

    1. Haha, ik kán heel rustig zijn. Geef me een (kleur)boek en je hoort me niet meer. Maar anders ben ik degene die de meeste herrie produceert in huis;). Het gaat redelijk nu (zie artikel van vorige week donderdag).

      Geliked door 1 persoon

  9. Gewoon blijven wiebelen 🙂
    Ik voelde mij vorige week ook zo onrustig… allemaal door het virus. Tv kon mij niet boeien, geen concentratie om te lezen… het was even wennen aan de nieuwe routine. Is gelukkig allemaal voorbij 🙂

    Like

    1. Ja, geen concentratie om te lezen had ik vorige week ook. Gisteren lukte het bij mij weer. Even wennen inderdaad…

      Like

  10. Ik zie het helemaal voor me. De dansende voeten en je neus in het boek. Vroeger heb ik zelfs al wandelend gelezen. Ik zie me dat nu niet meer doen. Nu ja, misschien op mooie effen paden en een bekende route? Ik wens je veel leesplezier en beweeg de spanning er ondertussen maar fijn uit.

    Like

    1. Haha, wandelend lezen. Ik las wél op de trap, als ik moest komen eten en ik was nog niet bij een nieuw hoofstuk.

      Like

Reacties zijn gesloten.