Heb je ooit met een auto met een lege accu gestaan? Als je die met behulp van een ander weer aan de praat krijgt, moet je niet gelijk weer starten met de airco, de radio en de lampen aan. Dan stopt je accu er namelijk direct weer mee. Zo werkt het met mijn interne accu ook een beetje. Die is nogal kwetsbaar. Hoe moet ik met mijn eigen kwetsbare accu omgaan?
Stekker erin en klaar
Sinds ik een elektrische fiets heb, word ik heel vaak herinnerd aan het beeld van een accu. Elke keer als ik mijn accu oplaad, zie ik het lampje op rood springen. Dat betekent dat de accu wordt opgeladen. Na een paar uur is het lampje geel. De boodschap is duidelijk: de accu is vol en klaar voor gebruik. En ja, dan kan ik er gelijk alles weer mee doen. Ideaal!
Soms zit ik te kijken naar mijn opladende accu en denk ik: was het bij mij ook maar zo simpel. Ging er maar een lampje branden dat me vertelde hoe het met mijn accu is.
Burn-out
Door mijn burn-out is mijn accu niet alleen leeg geraakt, maar ook wel echt kapot gegaan. Om mijn accu weer een beetje op te laden, is meer nodig dan een paar uur aan de stroom. Een fikse reparatie had en heeft mijn inwendige accu ook echt wel nodig. Daar werk ik aan, maar ik vind het zo ingewikkeld dat de reparatie lang duurt en dat er niet gewoon een simpel lampje is dat aangeeft waar we ongeveer zitten in het proces.
Mijn accu is kwetsbaar
Inmiddels weet ik dat mijn accu sowieso een kwetsbaar ding is. Dat komt door mijn autisme. Mijn accu loopt nogal snel leeg als er prikkels zijn en heeft dan óók nog eens bovengemiddeld veel tijd nodig om weer op te laden. Dat betekent dat ik dus een beetje zuinig moet zijn op die kwetsbare accu, maar dat vind ik heel erg moeilijk.
Mijn hoofd wil vaak van alles, maar op een lege accu lukt dat niet. Als je vervolgens toch op een lege accu van alles onderneemt, sloop je die accu alleen maar. Dat kan en dat heb ik gedaan, maar dat is niet iets wat je vaker moet doen. Eén keer is echt meer dan zat. Daarna wordt die accu nooit meer wat het ooit geweest is.
Of wacht, dat zie ik verkeerd. Mijn accu was altijd al kwetsbaar, maar daar leefde ik niet naar. Ik negeerde alle alarmsignalen en ging door op een lege accu. Dat nooit meer. De accu moet hersteld worden en daarna mag ik ‘m nooit meer zo kapot maken als ik heb gedaan.
Hoe te leven met een kwetsbare accu
Hoe moet het dan wel? Zoals ik het deed, moet het dus niet.
Vooral door de diagnose autisme leer ik steeds meer hoe ik om moet gaan met mijn kwetsbare accu, maar ik vind het ingewikkeld. Zodra mijn accu een klein beetje is opgeladen, ben ik geneigd om te gaan leven alsof de accu weer helemaal vol zit. Dat zit hij niet. En dan, binnen de kortste keren, zit ik dus weer met een compleet lege accu.
Mijn psycholoog zei me ooit dat ik moet leren energiezuinig te leven. Dat woord bleef bij me hangen. Het raakte me. Dat is het. Dat doe ik nu, maar dat is niet wat hij bedoelde. Nu leef ik energiezuinig, maar áls er dan wat energie is, verbruik ik het gelijk allemaal. En dát is dus wat ik moet leren: mijn kwetsbare accu opladen, zorgvuldig de energie gebruiken, zorgen dat de accu niet compleet leegloopt, weer opladen, enz.
Laat ik het zo zeggen: dat vind ik een pittige les, maar ik maak vorderingen. Ik maak ook fouten en laat die accu vaak weer compleet leeglopen, maar ik wéét het nu en dát is al een heel belangrijke eerste stap.
Hoofdtaal 
Het is een heel mooie en toepasselijke metafoor! Ik moet op het moment mijn accu-inhoud delen, ook even wennen…
LikeLike
Ja, dat snap ik!
LikeLike
Heel herkenbaar dit, ik ben ook met dat proces bezig van accu te leren inschatten. Niet simpel, maar heel erg nodig!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi beschreven. En herkenbaar! Maar je hebt ook nog een paar energielekken, nachtmerries etc, die te veel gebruiken. Als die weg zijn, kan je accu ook weer meer. En altijd 100% energiebewust leven kan niemand, dus je zult altijd wel eens over het maximum gaan. Anders wordt het leven ook extreem saai. Maar succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Het verschil is wel dat een ander dan de rest van de week door kan gaan met wat minder energie, en Naomi en ik ervoor moeten zorgen dat we een week niets hoeven te doen, want we kunnen ook gewoon niets. En met niets, bedoel ik ook niets. Nee, ook niet meer koken, afwassen, stofzuigen of dat soort dingen. Ook niet meer even een extra klusje doen. We zijn dan al heel blij als we de energie hebben om op de bank te zitten/liggen met een (luister)boek. Dus als we niet energiezuinig leven, dan betalen we daar een hoge prijs voor. Wij moeten constant afwegen: wegen de energiekosten van deze activiteit op tegen wat het ons eventueel kan opleveren? En die afweging komt vaak uit op ‘nee, dit is me de (energie)prijs niet waard’. Dus ja, wij hebben saaie, extreem saaie levens, maar we kunnen niet anders, want anders gaan we er zelf aan onderdoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel goed beschreven en het klopt helemaal. Het blijft moeilijk om er naar te leven. Wat bij mij de ene keer goed gaat sloopt hetzelfde doen paar dagen later helemaal. Heel ingewikkeld. liefs.
LikeLike
Dat kan ook nog ja. Dat je denkt: dit is het, dit lukt! En dat het dan de volgende keer ineens toch een energievreter is…
LikeLike
Daar staat een interessant fragmentje over in In de ruimte is het stil. Het hoofdpersonage moet getest worden op school, en als ze de testjes goed doet, krijgt ze een snoepje. De eerste dag/dagen gaat dat prima, maar naar een paar dagen is ze overbelast en zijn de prikkels haar te veel. Het is heel duidelijk omschreven hoe het zich opbouwt, en hoe het kan dat iets de ene dag goed gaat en de dag erna te veel is (iig: hoe het bij ASS werkt).
LikeGeliked door 1 persoon
Ken je de spoon-theory? Dat sluit een beetje aan bij wat je hier schrijft, al is de auteur van dat stuk wat verder in haar leerproces. Maar het is een interessante theorie. Daarnaast gaat het niet alleen om de accu repareren, maar ook weten hoe je die accu het beste oplaad en waardoor hij sneller leeg gaat. En of er powerbanks zijn die je makkelijk mee kan nemen, zodat je tussendoor kunt opladen. Er zijn echt wel mogelijkheden, maar dan moet je wel eerst inzicht krijgen in die accu.
LikeLike
Ja, die theorie heb jij me -kort na mijn diagnose- uitgelegd. Daar ken ik ‘m van:).
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar. Ik vind het altijd wel jammer, dat ze er dan niet bij ( kunnen ? ) vertellen hóe je energiezuinig leven moet…
LikeLike
O, maar daar kijken we gelukkig samen ook wel naar hoor. Alleen werkt de ene dag soms dit en de volgende dag werkt dat dan weer niet. Langdurige zoektocht, zal ik maar zeggen.
LikeLike
Een prima metafoor, en we hebben allemaal een accu waar we zuinig mee om moeten gaan. Maar bij de één heeft een motor die beter bij de accu past dan de ander daar moet je inderdaad mee om leren gaan. En dan scheelt het wanneer je dat wéét!
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien is dát het ja, dat de motor en de accu gewoon niet altijd even goed op elkaar af zijn gesteld.
LikeLike
Je kunt op de elektrische fiets toch óók niet zomaar iedere accu zetten, in een auto trouwens ook niet. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Iets herkennen is in mijn ervaring vaak ook de eerste stap. Als je je ergens niet van bewust bent, kun je het ook niet veranderen immers. Leuke vergelijking met het opladen van de elektrische fiets. Heel beeldend.
LikeGeliked door 1 persoon